Mahsun bir gece, Yüreðim gibi hâr da. Ey yer yüzünü Gök yüzünü yaradan, Ýsyaným sukut, Dilim lâlda. Yoktur sana isyaným, Neden diye sorgulamalarým. Elbet vardýr sebebi Bu kadar derdin, Bu kadar derin bir acýnýn. Her canlý gibi gideceðim elbet, Belli ki erken olacak, Yapraklarým dökülüyor canýmdan, Can dallarým baharsýz Kuruyacak. Ben eyvAllahimi çekip gideceðim, Biliyorum her þeyin bir bitiþi var, Ben de biteceðim. Ne mutludur bu bana, Son bir son olacak acýlara. Ne bir yorgunluk kalacak bedenim de, Ne bir kalp aðrýsý yüreðim de. Ey yeri, göðü yaradan... Ýsyaným yoktur asla sana, Yaþadým yasaya bildiðimce, Okudum, dinledim, sevdim. Yazdým yaþadýklarý mý Ve yaþamadýklarý mý, Elimden, zihnimden, yüreðimden geldiðince. Bazen konuþtum, Çoðu zaman sustum, Bildikleri me, Bilmedikleri me. Derdi keder denizine bulandým, Ýbrahim’in ateþine düþtüm yandým. Leyla’nýn Mecnu’nu bendim, Aþkýn büyüsüne bulandým. Bitmek, baþlangýcý bir þeylerin, Baþlangýçlarýn bitiþi gibi. Bu hayat denilen þeyde Hüzün bana düþtü, Çok hüzünlü yaþadým. Yaþamadýðým bir þey kalmadý, Yasaya bildiðim kadar hayatý yaþadým. Þimdi bir bitiþte ömrüm, Dallarým da yapraklarým yok, Bedenimi sardý hastalýklar, Kurudum dim dik ayaktayken. Bir fýrtýna esecek, Topraðýma yýkýlacaðým. Zaman geçecek, Topraða karýþacaðým. Unutulmayan kim kalmýþ ki bu Dünya da? Elbet ben de unutulacaðým. Bitmek baþlangýcý bir þeylerin, Toprakla ben, var olacaðým Bu son veda da. Gürsel Pal Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel Pal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.