Sensizlik,yalnýzlýðýma kavuþtu Yýllar ihanet ederken yüzüme, tenim buruþtu Kadehim boþ,gönlüm sarhoþtu Bir kadeh þarap söyle! kaç kuruþtu Sevdanýn karasý ayrýlýðýn yarasý olur Varlýðýn cenneti yokluðun cehennemi Beni býraktýðýn yer Araf’ýn ortasý olur Yine de yüreðim alev alev tutuþtu
Taburemin ayaðý kýrýk Gökyüzü karanlýk, Denizin maviliðine susadým Dalga boyu hýçkýrýk, Yalnýz geceye aðladým Seni sevmek ey sevgili,bir adým Ellerini tutmak ise yürümek, koþmak Hiçbiri olmayýnca ben hep yavaþladým Gün doðdu, çiçekler açtý dile geldi bak Hasretinle sýladayken, sen gurbet el gibi uzak Yokluðun dikenli yol, yokluðun kapan, tuzak Adýmý unuttum, adýný sayýklamaya baþladým
Bir þair için þiir, katýksýz ekmek Bahçývan için çiçek, gelinlik giymiþ bir kadýn Ýþçiler için tuðlalar, alýn teri, emek Mahkumlar için dört duvar ,gökyüzünden kafese düþmeye benzer Ozanlar için türkü Madýmak da tutuþurken Ýbrahimler Sesiyle! feryadýyla! çýplak ayaklarla, ateþ üstünde yürümeye benzer Abdallar için ermek ne suya ne güneþe ne de topraða Taþlanýrken Pir Sultan Abdal, gül atývermiþti ya dostu Taþtan deðil, atýlan gülden incinmeye benzer Sensizlik ise ey sevgili Topraðýn üstünde çürümek Bir deri bir kemik, Yüreðime isyan edip, devrim yapmaya benzer…
SAÝT TOPRAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sait TOPRAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.