sen bana boynu bükük mevsimler býraktýn ben de sana koynumda esaretin kokusunu giyinmiþ menekþeler büyüttüm sen bana karanlýðýn sýfatýný giydirdin ben de asýlý kaldým sonsuzlukta Tanrý’nýn takvimde lanetlediði o gün gibi iþaretlendim
oysaki ýþýltýlý bir yaz gününde rengarenk kanatlarýndaydým bir kelebeðin az biraz kirlenmiþ de olsa bir çocuðun gamzelerindeki sestim kabýna sýðmaz aþk masallarý büyütürdüm gözlerimde tenimde eserdi baharlar kuþlara bulutlardan yuvalar düþlerdim
ama sen gittin her adýmýn dünyanýn kalbine çakýlmýþ bir çiviydi ve ben kaldým öyle bir kaldým ki kaldýðým her saniye cehennemin alevleriyle bedenime kefenler giydirdim
sordun ya gökyüzü neden böyle kýzýl diye sen bana boynu bükük düþler býrakýnca öyle çok kanadým ki baþka hiçbir rengi tenime kabul ettiremedim
y...
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.