sensizlik içime düþtüðünde karanlýklara vuruyorum kendimi soðuk ve kimsesiz sokaklar senin yerine tutuyor ellerimi sana yenik bu kadýnýn aþkýndan baþka yoktu ki hiç birþeyi þimdi senin yerine yokluðuna býraktým kimsesiz bedenimi
derin bir çýðlýktý ki kalbimden gelen susturamadým sen gideli gökyüzü aðlýyor kaldýrýmlarda damlalarýn hýçkýran sesi yýldýrým ýþýðýnda yine senin yüzün gökyüzü kahrediyor beni hergece kapýnda uykuya dalýþlarýný izliyorum sevgili
senin yaptýðýn denizin ortasýnda baðlamaktý ellerimi öyle yoksul öyle çaðresiz boþ býraktýn hayallerimi hazin bir aþkýn anýlarýyla yüklü bir gemi misali kayboldum dalgalarýnda anlardýn hatýrlasan geçmiþi
ruhuma sarýlan ayrýlýk ödeyemez sensiz geçen günleri canýma kastedercesine bir ressam sana boyuyor geceleri zor geliyor seni ayazlara býrakýp karþýlamak güneþi hergece sokaðýnda dahada derinleþiyor aþkýmýn ayak izleri...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi zihin ∞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.