Ben De Bilmirem
Yorgun, bitkin bakýþlar
solgun, gencecik bir yüz
iri gözleri yaþ dökmüþ belli
daha derinlerde korku
umutsuzluk izleri…
Endiþeli bakýþýmý farkediyor
Ben aðlirem, görirsin
He ya, görirem, niye ki
gel söyle bana derdini
Israr etme, dimirem
çünki derdim nedir ben de bilmirem
aslýnda bilirem, ama annamirem
aslýnda annirem, ama çözemirem
çözmesine de çözirem
kader mi ne deyirler;
iþte ele bi þey, her hal
Bir an sessizlik…
Sonra, eyi dinne, dedi
belki annarsýn
Adam ellisine merdiven dayir
bu yaþta saçlarýni siyaha boyir…
Aðlirem gülir, gülirem gýzir
söylirem duymir, gezmeðe goymir
gaçirem dutir, sögirem dögir
kartuli soymir, soðana doymir
çorbayi, sebzeyi, yemekten saymir
varsa yokhsa et; bi türli býkhmir
çeynemir yutir, sesi de çýkhmir
Bir bardakh çaya
üç gaþýkh þeker gatir
her akhþam alti yeddi çay içir
erkenden, tavukhlardan evvel yatir
Yahu adam dur
þu kheberlere bir bakh
iki laf edakh, yokh anam yokh!
khorozlar ötir, yorgani üstünden atir
gehvelti yapir
çiftin, çubuðun yolini dutir
Allah seni inandýrsýn
iþte bütün bunlar bene
guþbunni tikâni gibi batir
Þimdi annadýn mi, emiceee!
Ýdris Esen, Mart, 2015, Erenköy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.