K Ö Y L Ü

117- KÖYLÜYÜM
Ben köy çocuðuyum güzelim,
Elleri toz toprak, ayaðý çamur,
Kursaðýma inmez, incecik hamur,
Sýrtýmýzda olmazdý, kürkü samur.
Yokluðu yendik, kalpten inanarak.

Ben köy çocuðuyum güzelim,
Yaþ, kuru pasta bilmeyiz, ezelde,
Tat bulurum, kuru üzüm leblebide
Damak tadým yerli malý nevalede.
Nefisi yendik, kalpten inanarak.

Ben köy çocuðuyum güzelim,
Porselen tabak, cam bardak bilmeyiz,
Tandýr ekmeksiz pilav yiyemeyiz.
Bakýr güðüm, ibrikten su içeriz,
Kibiri yendik, kalpten inanarak.

Ben köy çocuðuyum güzelim,
Soframýzda bulunmaz krom kaþýk,
Tasada, kývançta herkes birleþik,
En büyük fazilet candan kardeþlik.
Düþmaný yendik, kalpten savaþarak.

Ben köy çocuðuyum güzelim,
Sýrtým el dokuma gömlek, pantolon,
Haberimiz olmaz, ceket mantodan,
Rüyada görsek, almayýz urbadan.
Ýsrafý yendik kalpten inanarak.

Ben köy çocuðuyum güzelim,
Sabah akþam yeriz, þepit ekmekten,
Karnýmýz doyar, keþli dürümden,
Anlamayýz, kurabiye simitten,
Nefsi körelttik, kalpten savaþarak.

Ben köy çocuðuyum güzelim,
Keten pabuç olmaz, giyeriz lastik,
Yokluðu ve yoksulluðu çok çektik,
Garipliði çocukken yürekte bildik,
Bencili yendik, kalpten inanarak.

Ýlk adým Süleyman, soyadým Yýldýz,
Ay yýldýzlý bayrak ezelden bir iz,
Elele verip nefreti yeneriz,
Saygý, erdem en büyük önderimiz,
Ben köy çocuðuyum güzelim.
Süleyman YILDIZ


Sosyal Medyada Paylaşın: