KUL OLABİLSEM

Özünden vurulup, aþkýyla yanan
O’nun ocaðýnda, kül olabilsem.
Zulme karþý bir an, sessiz kalmayan
Hep Hakk’ý haykýran dil olabilsem.

Kimisi âþýktýr, bilirim sese
Haram paralarla, dolmasýn kese
Bülbül olamadým, hiç deðil ise
O’nun bahçesinde gül olabilsem.

Aklý olan her an, doðruyu arar
Zulme uðrayanýn, yarasýn sarar
Çöldeki kaktüsler, ne iþe yarar
Meyveli aðaçta dal olabilsem.

Odur gönüllerin, gerçek tabîbi
Âlem-i Ýslam’ýn, bir tek Habîb’i
Her an ýlgýt ýlgýt, bir meltem gibi
Dosta doðru esen yel olabilsem.

Ýtiraz edersin, bilmem ki niye
Bu kadar mý gerek, fors ile paye
Serilsem yerlere, tek bassýn diye
Hakk’a doðru giden yol olabilsem.

Güvenle yaþasýn, gelini kýzý
Vatan sevgisini, kalplere kazý
Öperek koklasam, ayla yýldýzý
Bayraða renk veren al olabilsem.

Her tür kötülüðü, yere gömelim
Ýman, amel olsun; benim temelim
Bundan sonra yoktur, baþka emelim
Hakîki mânâda kul olabilsem…

Hanifi KARA

Sosyal Medyada Paylaşın: