Kimi þana, þöhrete; kimisi mala köle, Kölelik kabul etmez, Hak yolunda olanlar. Dökülen gözyaþýyla, korlar dönünce küle, Dünyada mesut olur, gerçek aþký bulanlar.
Ne dünyada bakiyiz, nede dünya bize yâr, Boþa geçen bir ömrün kime ne faydasý var? Kötü yolu seçenler, daim eder ahu zar, Bir feryadý figandýr, artýk geri kalanlar.
Zenginlik Rabbimizde, bizler ise fakiriz, Kimimiz þaki iken; kimimiz de þakiriz, Ýsyandan dönmedikçe deðersiziz, hakiriz, Ýman ile baðdaþmaz; iftiralar, yalanlar.
Ahrete giden yollar bu dünyadan geçiyor, Hayýr ve þer yolunu her kul kendi seçiyor, Kimi ilim yolunda, kimi yeyip içiyor, Ebedi zarar eder; zevk, sefaya dalanlar.
Evvela açmak gerek iblis ile arayý, Sana beyaz gösterir zifiri bir karayý, Garibi güldürmeli, sarmalý bir yarayý, Mutluluðu yakalar, güzel dua alanlar.
Ýnsaný üstün kýlan; edep ile vakardýr, Niyetler halis ise; bunun da ecri vardýr, Bütün güzel ameller, iki dünyada kârdýr, Azaba duçar olur; yaðmalayýp, çalanlar.
Sabri Koca
*þaki: eþkýya *þakir: Allah’a þükreden
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.