ateþti bu içime düþürdüðün ben de tam ortasýnda kaldým korkma haydi durma yak beni nasýlsa ben seninle yanmayý hep þansa yordum
duvara çivilenmiþ bir kaðýt gibi ömrüm yere bile düþemiyorum üzerime kazýnmýþ bir kara sevda senden baþkasýna kendimi okutmuyorum kim ne derse desin yine de vazgeçmek benden çok uzakta her þeye raðmen içimde yeþillenen bir ümit geri gelmesen de yine seni bekliyorum
ama durduðu bir nokta var zamanýn sanýrým ya da eminim
dünya dönmekten vazgeçmese de gitmeyi reddeden bir karanlýk çöreklendi çünkü üzerime hep karanlýk oluyorsa dedim gökyüzü sebebi ben olamazdým ya güneþin de doðmak için sebebi kalmamýþtý büyük ihtimalle
onca þeye raðmen kendime yontup her sebebi görkemli bir final hayal edemedim kendime dedim ya içimde sürekli yeþillenen bir ümit susturdu beni her seferinde
hem bir kalp ne kadar acýyabilirdi ki zaman bana üzülüp kendini mi asýlý býrakacaktý gittiðin o an’a
aynada bakýp yaþlý gözlerime avazým çýktýðýnca güldüm kendime giden geri gelmiyor diye dünya küsmezdi senin gibi kendine -daha neler artýk saçmalama-
inanmadým tabii ki sen de inanma duyduklarýna aslýnda seni o’kadar da çok özlemedim sadece içimde sonsuz bir karanlýkla duvara çivilenmiþ gibi kýlýmý bile kýpýrdatmadan bakýyorum yanýmdan geçip giden hayata
y...
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.