8. HÜSRAN

Bu insanoðlu, çok enteresan,
Hiç korkmuyor yaradan Allah’tan,
Utanmýyor ne çoluk çocuktan, ne de kuldan...
Ama böylesinin sonu, kesinlikle hüsran...

Allah akýl vermiþ, bedâvadan...
Kitaplar indirmiþ, semâlardan...
Peygamberler göndermiþ, her zaman...
Ama bu insan, bir türlü yola gelmiyor, azgýnlýðýndan...

Ezanlar okunuyor, sabah akþam...
Hocalar vaaz-ü nasihat ediyor, televizyondan...
Selâ’lar okunuyor, imamlardan...
Lâkin, bizim sözde müslüman, hiç yok oradan...

Cenâzeler kalkýyor, dosttan akrabadan...
Mevlit’ler okunuyor, komþudan...
Dualar ediliyor, mü’min müslümandan...
Fakat bir türlü akýllanmýyor, bizim oðlan...

Ve’l-asr... Ýnne’l-insâne lefî husr...
Yemin olsun asra, þüphesiz ki insan hüsranda...
Buyuruyor Yüce Kur’an...
Ancak, umrunda deðil, bizim kalpazan...

Hüsran, zarara uðramaktýr, boþ zamandan,
Hüsran, acýyý hissetmektir, kaybettiðin umduðundan.
Hüsrandadýr insan imansýzlýktan,
Hüsrandadýr insan hayýrsýzlýktan...

Kazançtadýr her Kur’ân’a inanan...
Kazançtadýr her hayýr iþleyen müslüman...
Kazançlýdýr, her ibâdet eden...
Kazançlýdýr, hakký ve sabrý tavsiye eden...

Ey Rabbim!... Kazananlardan eyle bizi...
Hüsrana düþmekten koru nesillerimizi...
Ýnsanoðluna, hidâyet ver rahmetinden...
Kurtar onu, bu cehâletinden...

Âmin, vesselam... (8 Eylül 2020)

Sosyal Medyada Paylaşın: