GÜL OLMALIYDIN

Göðsümün içinde patladý volkan,
Benim yangýnýmda kül olmalýydýn.
Zararla oturur, öfkeyle kalkan,
Gönüller kýrmayan kul olmalýydýn.

Bu baðýn gülünü hoyratlar söktü,
Bülbül figan edip gözyaþý döktü,
Güneþ ufka indi, kýzýllýk çöktü,
Sevda bahçesinde gül olmalýydýn.

Kibrine kapýlýp, tepeden baktýn,
Kendini yakarken, beni de yaktýn,
Bahar seli gibi bulanýk aktýn,
Ayna gibi berrak göl olmalýydýn.

Enginlerde eðleþ, býrak gururu,
Ne olur olsaydýn gözümün nuru;
Toprak gibi munis, su gibi duru,
Mecnunla anýlan çöl olmalýydýn.

Öyle güzeldi ki, yoktu emsali,
Sevdayý anlatan sözün timsali,
El deðmemiþ yerde çiçek misali,
Kovanlar içinde bal olmalýydýn.

Ne yapýp ettimse gülmedi yüzü,
Koþa, koþa geçtim bayýrý, düzü,
Yüce dað baþýnda mavi gökyüzü,
Ilgýt, ýlgýt esen yel olmalýydýn.

Oradan buraya savruluyorken,
Çileyle, kederle yoðruluyorken,
Ateþler içinde kavruluyorken,
Beni sürükleyen sel olmalýydýn.


Sabri Koca


*munis: cana yakýn
*timsal: sembol, si mge
Sosyal Medyada Paylaşın: