I. Sen Yazdýktan sonra cebimde sakladýðým þiir gibiydin Bu yüzden adýný kimse bilmiyordu Sevgilim
II. “Þu rüzgarýn yerine saçlarýmda ellerin olmalýydý þimdi Ne güzel uyurdum kucaðýndaki kedi gibi”
dediðimde neredeydin ?
III. Unutmuþsun Kaç çiçek asmýþtýn son dileðini sormadan o perdenin üstünde Kaç çiçek ecele alelacele itildi Tek suçlarý inanmaktý ellerine
IV. Keþke zamanýnda beni de bir kere deniz kabuðu/n gibi dinleseydin
-O dalga sesi koyardý kulaðýna Ne ki Dinleseydin Boynunun kenarýna kendimi ekecektim-
V. Ben her gidenin yakasýndan düþtüm Evet düþeyim mi tutunayým mý bilemediklerim oldu ama suç bende deðildi bazýlarý el sallamadan gidiyordu Evet düþmek istemediklerim oldu ama gözlerindeki anlam bulanýk duruyordu doðru dürüst okunmuyordu Öyle ya da böyle hepsinin yakasýndan düþtüm Biraz zaman aldý bazýsý bazýsýnda caným yandý dizlerim parçalandý Ama düþtüm bir düþ nasýl düþerse düþtüm Öðrendim çünkü düþmek kýyametin kopmasý deðildi Kader çizgisiydi…
VI. Giderken söylemiþtin “Ýnsanlar bazen birbirlerinin yalnýzlýðýný çoðaltýr bilerek ya da bilmeyerek Bazen birinin yaþadýðý aþk diðerinin daraðacý demek”
Doðru söylüyordun
Ama þimdi bunca zaman sonra boynumu ipe uzatmamý istiyorsun Yapma sevgili Sen uzaklarda celladým olmayý mý özlüyorsun?
VII. Bir sabah uyandýðýnda silmiþ olurlar bu þehrin sokaklarýndan kokumu Kaldýrýmlarda sek sek oynarken býraktýðýmýz izler kalýr belki Hatýrlarsýn onlar içimizdeki çocuðun gülücükleriydi…
VIII. Gitme demiþtim yollarýn diþleri keskin olur Adýn düþlerimde kalýr sonra Düþ bu bir gün unutulur