Ne bir gül uzatan var Ne de bir güleni var Suratlar hep asýk Sanki kýyamet kopar Ruhlar ýzdýrap içinde Bütün bu insanlarýn Duymamýþ hiç adýný Þu zevk ve sefayý Gülmeyi hepten unutmuþ Hal hatýr sormayý Hiç bilmez olmuþ Sanki ruhlarý donmuþ Ne bir heves ne esenlik Kafalarda bir sersemlik Ayýkmak, uyanmak bilmez Yüzleri bir kez gülmez Zulmü özümsemiþ; durgun Sanki ruhu özünden vurulmuþ Zulmün girdabýnda boðulmuþ Zalimin cibillinden korkmuþ Umudu yok dünden yarýna Beklemiyor bir rahmet Tanrý’dan Bunlar kim siz bili,rmisiniz Biz Doðu Türkistan Uygur TÜRK’Leriyiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfan Erkmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.