Yýkýk dökük bir binanýn merdiven altýnda, Sýkýþýp kalmýþ hatýralarý satýyordu adam, Tozlu, Paslanmýþ, Kýrýk dökük, Bir yanlarý hep eksik. Üzerinde, üflesen de silkelenmeyen bir karýþ hatýrasýyla. Lambalý, önü hasýrlý bir radyonun yan tarafýnda, Bir kandil duruyordu kulpu kýrýk. Hesaplasan belki hisarlardan da yaþlý…
Bedeline kaç hatýra bozdurdum bilinmez;
Hayyam’dan kalma testinin, Neyzen dedemden kalma ney’in Yanýna býraktým usulca kandilini! Ve Gidiþinde eriyen yürek yaðýmdan koydum içine, Yanýp duracak artýk… Dönüþünde yolunu kaybetme diye.
Erkan ÇEVÝK Ýstanbul /Aðustos/2008 Sosyal Medyada Paylaşın:
bağımsıztürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.