Yağmura Özlem

Yaþam, gözlerinde saklý bir serçe_ ürkekliðinde, nefes alýyor tanýklýðým.
Aile boyu kör bir boþluk tanýmý, gölgesi sende!
Tamamlamak isteyen, kendini, bire..

Yalnýzlýðýn hikayesinde donakalan yüzüm..

Uzay yýldýzlarýndan dökülen gül yapraklarýnda, yaldýzlý yalnýzlýk..
Avuç içlerinden taþan toprak ýþýltýsý
Yýldýzlý geceyle...

Ellerim duaya göçen güvercinlerde
Göveren göðün alnýnda terliyor yaprak
Göz yaþlarým bulandýðýnda çamur oluyor insan, çiçeklere tapýnarak...
Günahsýz, bedelsiz ve bedensiz bir ah!
oluyor, rüzgârlý tepelerin uðultusu_
Kalbimde yüzen onca kuru yaprak
Yaþama evriliyor

Yeraltý savaþlarýnýn taçsýz gelini nehri, doðuruyor günü güle...
Ellerin naçar kalýyor
Yüzün toprak
Ve benim en sevdiðim oluyorsun, hep olduðun gibi
Aðaçlarýn tanýklýðý yetiyor seni sevmeye
Dýþarýda, yalnýz bir bozkýr kurdu düþünde soluyor yengi
Kan kýzýl bir deniz, okyanus balýklarý ve sis
Umudun elçisi, yaþamak...
Yaþamak özge bir yalvacýn elinde can buluyor
Gerisi toprak, gerisi toprak...

27 Mayýs 2021
Sosyal Medyada Paylaşın: