Aðýzlarý yalan dolu, göz oluklarý parayla oyulu, ve yalnýzca kendi sesini duyan kulaklarýyla bu yaratýklarýn nece konuþtuklarýný bile anlamadým?
Müslüman olan, yani inandýklarý yaratandan korkan faniler gayet iyi bilirler; Yetim hakký yemenin, zayýf olaný ezmenin, günah ve haram olduðunu, hesabýn ahirette deðil bu dünyada sorulduðunu.
Yokmu bunlarda din-iman, ahlak, utanma, vicdan! Durum böyle iken, Acaba deveye yarýyor mu diken?
“Çölde susayan develer, dikenli kaktüs çiçeði geveler ve diþ etleri kanadýðýndan -yani kendi kanlarýný yaladýðýndan- sývýnýn dikenden geldiðine inanýrlar.” Denir. Halk aðzýnda eþþekler için geçerli olan bu muzur tekerleme de buradan gelir.”
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.