İNSANLAR YALANLARA, YALANCILARA AŞIK OLUR

Bakarsýn çok güzel bir kýz, bebek suratý, fiziði mükemmel, içi de bebek, iyi bir kýz.
Tutar serserinin tekine aþýk olur, bir uyuþturucu baðýmlýsýna. Zaten nerde güzel bir kýz varsa en yaramaz adama baðýmlý olur, yalancýya, pisliðe. Ona o türlü adam çekici gelir, güzel kýzlar serserilere aþýk olur.
Düzgün, namuslu, doðru ve iyi kalpli adamlarý sevmez güzel kýzlar, ben bunu gördüm hayatýmda ve baþka hayatlarda.

Savcýnýn biri karþýt görüþ, fikir ve düþüncelerini ifade ettiði için görevden uzaklaþtýrýldý. Devlet içinde görev alanlar bir süre sonra iþlerdeki ahlaksýzlýðý, kanunsuzluðu ve ihmalleri görür, “bu ne be?! diye düþünür. Çünkü devlet yalanlarla örülü bir mekanizmadýr, kim buna çomak sokarsa o kiþinin hayatý yok edilmeye, kiþi de imha edilmeye çalýþýlýr. Sistem böyle iþler.
Namuslu ve çalýþkan insanlar bir noktada oynanan maskeli baloyu görür, bunlar özel insanlardýr. Ya istifa ederler ya da baþka bir iþe girerler.

Bildiðiniz üzere Uður Mumcu gazetecidir, aracýna bomba koyuldu ve öldürüldü. Uður Mumcu avukattýr, bir süre avukatlýk yapar ve býrakýr. Neden býraktý, bilmiyoruz. Ben bunu biliyorum, eðer yolunuz mahkemeye düþmüþse, oradaki rezillikleri, çirkinlikleri, haksýz ve hukuksuz iþler görmüþsünüzdür, bu iðrenç mekanizmayý Uður Mumcu görmüþ, “yok birader, ben bunun içinde olamam” diye düþünmüþ, yazarlýða baþlayýp adli olaylarý gazetede irdeleyip yazýlar yazmaya baþlar. Kendi yolunu böylece bulur, bu onu mutlu eder. Ýðrenç, yalancý sistemin içinden çýkýp onu eleþtirmeye, korkusuzca doðrularý söylemeye ve gerçek nedir onu araþtýrmaya baþlar.

Aziz Nesin. Bu yazarý bilen bilir. Çok dindar yetiþtirilmiþtir, çocukluðunu yaþayamamýþ. Kamu görevlisi olur askeriyede. Askerleri açtýr, yol kenarýnda üç keçi satma giriþiminde bulunur. Suçlanýr filan, kamu görevlisi belli kurallara uymak zorunda ya. Aziz Nesin Ýstifa eder. Dinle iliþkisini keser, mahkeme kararýyla “Aziz’ adýný alýr kendine. Yazarlýða baþlar ve böyle geçinir.

Charles Bukowski. Postanede memurdur, mektup zarflarýný kimi kutulara koyar, her mektubun gideceði bir kutu vardýr, süratle bunu yapar her gün. Çok can sýkýcý ve yorucu bir iþ olduðunu, söylüyor zaten, tuvalete bile izinsiz gidemez. 50 yaþýnda istifa eder. Çünkü bu iþ onun ruhuna, karakterine hitap etmiyor. Ýstifa eder çünkü bir yayýncýdan teklif alýr, “sadece yazarlýk yap, sana ayda 100 dolar vereceðim.” Buna güvenerek 50 yaþýnda hayatýný riske atar, emekliliðini.

Ýslam alimleri var… Bunlar sýfýrdan yükselmiþler, kamu görevlisi olmuþlar, çok var bunlardan, bunlar kendilerine verilen gücün kölesi olmamýþlar, ruhani güç, yürek gücü, zihinsel güç. Bunlara makam verilmiþ, ama bakmýþlar ki bu makamýn kölesi olup yanlýþ iþlere giriyorlar, oralarý terk etmiþler.

Devlet içinde etkinliðini artýrmak için insanlar türlü türlü numaralara girer, yalaka özgeçmiþ yazarlar. Ki devlet onlara kamuda iþ verebilsin diye.
Oysa ki baðýmsýz olmak en iyisidir, özgür olabilirsin o zaman.
Maddi kaygýlar yüzünden devlette iþ isterler.
Bu insanlar faydasýz insanlardýr.
Devlet denen þey güvenilir bir mekanizma deðildir. Muhalif insan devleti eleþtirir, ona aþýk olmaz, devlet zaten yalanlarla ayaktadýr.
Ýnsan makam, itibar, þöhret peþinde oldukça batar.

Ýnsanlar yalanlara aþýk olur. En kötü insanlara. Her nedense böyle iþler dünyada.
Adam toplumda sevilen sayýlan biri. Ona verilmiþ ruhani yetenekler var, tutup ofis açmamýþ para kazanayým diye.
Devlet içinde üst düzeylere çýkayým diye çaba içine girmemiþ. Eskide kalan insanlar bunlar.
Bir örgüt kurmamýþ.
Þurada bir savaþ var, bizim tuttuðumuz adamlar kazansýn diye para toplayýp oraya yollamamýþ silah.
Bunlar gönül adamý.
Sevgi adamý, aþk adam.

Kafka. Avukatlýk yapmýþ bir süre. Sonra yazarlýða baþlamýþ.
Kiþilerin bir enerjisi var, okuduklarý okullar, “yahu bu okulu okudum; ama beni kesmiyor bu” diye düþünüyorlar. Varoluþ sebeplerini, düþüncelerini desteklemiyor okuduklarý okullar.

Çehow: Doktordur. Sonra yazarlýða baþlar.

Jack London: Gemi adamý. Sýrf iyi para kazanýrým diye yazarlýða baþlamýþtýr. Tek gayesi paraydý. Çocuklarýn ufkunu açayým, aydýnlatayým onlarý düþüncesi yoktu, tek gayesi kendini kurtarmaktý. Bu bencillik onu intihara sürükledi, 40 yaþýnda öldü. Kitaplarýnda ateist tavýr sergileyen yazarýn bu tavrý çöplüktür; ama güzel yazmasýný bilir.

John Steinbeck: Ýþçi. Tarla iþçisi. Bu adam birçok iþ yapmýþ, birini yazdým.

Gördüðünüz üzere harika üniversiteler bitiren tek çocuktan hiçbir þey olmaz, olmuyor, tarih bunu gösteriyor.

Tarihe geçenler sýfýrdan baþlarlar iþe, parasýzlýktan ve beter dramlardan yükselirler albatros gibi. Tersi yok.
Harika çocukluk, harika üniversite, harika aile.
Bu kiþilerden hiçbir þey olmaz.

Kendini, hayatý keþfettikçe yolunu bulacaksýn. Devam edersen senin için tasarlanmýþ yolu mutlaka bulacaksýn.
Pes etme!
Ýlerlemeye bak zor iþler her yerde!



Sosyal Medyada Paylaşın: