BİR BAKMIŞSIN BİLEKLERİN KELEPÇELERİN PAVYONU

bu þehir bu gece geç bitecek, sen git istersen
düþünüþ, baþkaldýrý, itiraz, çýkýþsýzlýk, öfke, bulantý.
bunlar her yerde aranan yerli ve kaçak sözcüklerdir
karanlýðý yýrtmanýn görünmez dövüþçüleridirler
yetkileriyle gelirler az sonra “söze karþý silah” diyenler
ellerinde derin uzanýþ yüzlerinde devletin soðuk rengi
git istersen, bazý evleri öldürüp kaza süsü vereceklerdir yine
giderken avuçlarýna birkaç çýkmaz sokak al
olasýlýk doludur çýkmaz sokaklarýn içi, gidiþi yüceltir

özgürlük denen þey azýlý suçludur buralarda
kaç kez ipe baðlayýp götürdüler onu herkesin gözü önünde
cinayetlerin üzeri sevimli manzaralarla örtülüp
yasal mermilere kahramanlýk süsü verilmiþtir kaç kez
bak þu gördüðün resim, þu çukura benzeyen tecrübeli þey:
çürümeyi alkýþlamaktan elleri çatlayanlarýn sýðýnaðýdýr
insan böyle bozuluyor iþte, bir sýðýnak yetiyor
derin his diye bir þey kalmamýþ insanda
derinlik büyük acý çekiyor bu kaygan zeminde
görüyorsun, gördükçe gözlerin ölüyor
konuþuyorsun, dudaklarýn ölüyor
bir bakmýþsýn olduðun yer yalnýzlýðýn o büyük fabrikasý
bir bakmýþsýn bileklerin kelepçelerin pavyonu
git istersen, az sonra çýðlýklarý duyulmaya baþlar
kentleri yakýldýðý için üþümüþ serçelerin
ve anlamlarý sona erdiði için atýlmýþ çiçeklerin

“sözün tarafýndayým” dedim onlara
ve avazým çýktýðý kadar baðýrdým:
yolculuklarýmý kim aldýysa yerine koysun!

bir sessizlik girdi araya, baktým sessizliðin gövdesi boþtu
anlamýþtým; hedef gösterilme uzmanýymýþým ben
böyle baþlamýþtý iþte gerçekliðin parçalanýþý
kaç kiþi hissediyordu bunu þu insan kýyametinde
kaç kiþi biliyordu kelimenin külden yapýldýðýný
ve þiirin sadece rüzgarla konuþmak olmadýðýný
bunu kime söylediysem senden önce
onun ruhu bekleyiþin kýz kardeþi oldu
beklemiþlerdi; hüzün iyice yerleþene kadar
þimdi, git istersen, bu þehir bu gece
kendine ateþ ederken gerçek insanlar kullanacak

Sosyal Medyada Paylaşın: