Sakýnýr düþ kýrýklýðýndan Bu çaðýn yorgun insaný Ama umut etmekten de usanmaz Korkarak hayal kurar, ve uslanmaz! Sabahýn çiyinde gözlerinden arzular dökülür, doðar kalbinden dünyaya derinden edilmiþ dualar. Öðlenin paydosundan istifade ederek, hayatý durdurur ve düþünür; nasýl deðerlenir bu yaþamak? Sahip olmak, sevmek, istemek, özlemek... Hiçbir þeye deðmezmiþ meðer üzülmek! Hüzünlü bir ikindi vakti çöker sonra, ve kalpte tarifsiz bir ýstýrap peyda olur. Ýkindinin hüznü aðýrdýr, zordur. Akþama, karanlýðý getirir yorgun insan, karanlýkta yoðrulur günün çilesi. Sonra hep istemek kalýr yatsý vaktine, elleri titrek kullarýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.