Senden sonra girdiðim o çukurdan çýkmak, Saplanýp kaldýðým o bataklýktan kurtulmak Epey bir yýl çaldý benden Fakat gün geçtikçe biraz daha yol almaktayým Günden güne iyileþmekte, dinmese de azalmakta acýsý Gidiþinle ruhuma saldýðýn çaresiz acýlarýn
Bir çaresi yoktu gidiþinin evet, Sarýlmayý seçtim bende sensizliðin soðuðuna Ve yýllar boyu titredim o karanlýk soðuk kuytuda, Tütünümün ateþiyle ýsýnmaya çalýþtým, dumanýyla nefes almaya Ve sen gideli altý yýl oldu baba
Yalnýzlýðýn hala ilk gün ki gibi alev alev yanmakta Fakat alýþmýþ olmanýn rahatlýðý ile korkusu arasýnda bir yerde araftayým Evet araftayým ve yolumu bilmiyorum Sanýrým ele geçirmekte ruhumu usulca Alýþmanýn ve kaybolmanýn tuhaf korkusu Bildiðin gibi deðil...
Ahmet Aytaç Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Aytac Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.