ZAMANLA...

Gelmiyor elimden yazmaktan gayrý,
Kalemim en güçlü dostumdur her an…
Eskiden müzikle uðraþmak ayrý
Bir haz veriyordu hemen her zaman...

Sürmüyor tutkular eski hýzýyla,
Koþuyor insanlar farklý yönlere…
Gelmiyor içimden artýk arzuyla
Bir bardak çay içmek bile beyhude...

Ermiyor akýllar hiçbir esrara,
Zira yaratýklar baþka havada…
Gülüyor hâline hayli ýsrarla
Ve umutlanýyor garip ortamda...

Sormuyor hâlimi sabah rüzgârý,
Sorsa da ne yazar, hâlim periþan…
Küçük bir kývýlcým zamanýn kârý
Olursa, ne mutlu, öze karýþan...

12.09.1999
(Nasýl Ýstersen! adlý eserimden.)
Sosyal Medyada Paylaşın: