TABİÎ Kİ...

Vardýr belki hakkýn hâlinden þikâyete;
Kavuþmasýn ömrün hüzünle nihayete…
Senin de canýn var, elbet sen de insansýn;
Aldýrma her þeye, felekte baht utansýn...

Azdýr belki hýrsýn bir þeyler edinmeye;
Tükenmesin arzun esprinle yeþermeye…
Senin de ruhun var, elbet sen de insansýn;
Aldýrma her þeye, felekte baht utansýn...

Dardýr belki gönlün sevgi ikram etmeye;
Yok olmasýn tarzýn kendini yüceltmeye…
Senin de aklýn var, elbet sen de insansýn;
Aldýrma her þeye, felekte baht utansýn...

Azdýr belki nazýn sevenleri üzmeye;
Çoðalmasýn kahrýn derdini sürdürmeye…
Senin de kalbin var, elbet sen de insansýn;
Aldýrma her þeye, felekte baht utansýn...

17.02.2000
(Nasýl Ýstersen! adlý eserimden.)
Sosyal Medyada Paylaşın: