’týpký bir doðum sancýsý sana baþlayan her þiirin ilk mýsrasý…’
_________________________________________ acýyla eriyor yüzüm, ellerim, dudaklarým belleðim kanýyor, aklýmda hep ayný yüz nefes alamýyorum…
yoktu hani birbirimizden ayrý kana kana su içmek doyana kadar yemek, aðýz dolusu gülmek yoktu hani birbirimize yabancý ölmek sanma ki isyaným sana isyaným þimdi mazimizin tozlu halýlarýný balkonlarda çýrpýyor
ruhum senden kaçmanýn bir yolunu ararken her köþe baþýnda sana çarpýyor…
neyi anlatayým sana, duymak istemezsin içimde ölü doðmuþ senli hayallerimi adamlýðýmý ayaklarýnýn dibine devirdiðim per periþan sarhoþ hallerimi duymak istemezsin daha nicelerini
boþuna deðil bu isyaným sana da deðil bilesin ne bende, ne sende kabahat ama gel gör ki, senden ayrý geçen tek bir saniyeyi telafi edecek kadar uzun deðil hayat…
neye yarar ayakta durmak baþým öne eðilmiþ… þu yazdýðým þiire bak!
güçlü olmak bilirdim yazmayý ’yazmak, her daim güçlü olmak deðilmiþ…’ Sosyal Medyada Paylaşın:
bolubeyi06 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.