DAHA NE KADAR SEVEBİLİRİM...

Bir saçýn telinde saklý ise varlýðýnýn þifresi
Aþkýn da hoyrat cüssesinde saklý bir resim gibi
Adadýðýn yýlsa aðýtlar yaktýðýn
Andýðýn mutluluksa görmezden geldiðin aþkýn t/uzaðý.
Ýzafi bir iklimdir gece, meylettiðin
Sýrlar ne ki?
Sen ki; ömrümün düþ prensi
Ve iþte yakut gözlerinde þiirin
Görmez misin yandýðým için için.

Ýçerlediðim bir gözyaþýdýr uðruna akýttýðým
Bilirim de düþtüðümü gözünden
Lakayt bir esintide üþüdüðüm
Ah, o soðuk iklim
Yazýn sýcaðýnda bile buz kestiðim.

Mevsimse bahar
Ve sýrýtan rüzgâr.
Gönlün þahý ise þiirden akan kar
Kandýðým mý beyaza boyandýðým…
Kardýðým mý i mgelerin nazarýnda sararýp bozardýðým.

Hüznün tarifesidir illa ki þirin bir vecize
Kýrpan gözlerini
Sözcükler de yarýladýkça yolunu
En çok da yüreði yalayan hüzün gibi
Çetrefilli yüreðimin düþtüðü o karambol
Karþýdan görünen ki kaybolan varlýðýma
Þerh düþen aþkýn inhisarýnda.

Akýl melekelerim eridikçe mum misali
Çöken omuzlarýma eklendikçe özlem
Ýçerlediðim hiçliðin meali
Ýç içe geçen ne çok þiir damýttýðým
Eklemlerinde gecenin baþ veren
Onca filiz oysaki
Garbýnda yalnýzlýðýn
Bir mimoza gibi sarý
Leylaklarýn kayýp yapraklarý
Lale mevsiminde gezindiðim mecnun misali.

O devasa yarýk hani içine gizlendiðim
Bir düþün de emsali
Öykündüðüm sapkýn bir ölüm
Ansýzýn yok olmayý dilediðim
Yoksun kýlýndýðým þu meddücezir
Afaki þafakta tozutan ruhumun sembolü.

Közü hecelerin
Son kozu belki de kaderin
Yandýðýmsa hatmettiðim kadar hazmedemediðim
Ne zamanki görünmez kýldýn sen beni
Daha ne kadar sevebilirim ki kendimi?

Layýðýyla yaþadýðýma binaen
Efsunlu bir gölge olmanýn eþkâli
Gözümde saklý o sihirli kör nokta
Kardýðým düzende hecelediðim isminden
Doðan güneþin mýrýldandýðý afaki bir ýþýk
Oysaki karanlýðýn doruðunda
Sönmenin bin bir hali
Süzülen yaþýn da olmayacak artýk devamý.

Kös kös sevmenin son bulduðu bir masalýn
Nakaratý adeta hicran yüklü günün
Vakýf olduðu o tembel esinti
Daha ne kadar bekleyebilirdim ki?
Tam da dokunacakken
Ansýzýn kaybolan bir tebessüm
Dilediðim göðün en þehla derinliðinde
Koyuldukça ruhun ikbali
Bilinmez bir gölgede
Kaybolmaktýr son dileðim
Asla var olmadýðým gibi
Unutmaksa seni en büyük teselli
Ýçimdeki mazbut çocuða
Daha ne kadar yüklenebilirdim ki?

Kaybettiðim þunca zaman
Kalemin fýtratýnda sönmek bilmeyen bir yangýn
Harýnda aþkýn sarmaladýðým
Yalnýzlýðýn afaki cüssesi
Ne de olsa yazabildiðimden öte
Söyleyemediðim seni ne çok sevdiðimi
Bir zamanýn söndüðü çaðdýr
Ýçine dolandýðým aðda
Yüreðimi baðlayan bir baðdýr
Bu sefer gidip de dönmeyeceðimin garantisi
Adadýðýmsa aþka
Ar bildiðim neyse yaþadýðým uðruna
Sen sevmedikten sonra…


Sosyal Medyada Paylaşın: