eskiden çocukluðumuzda ne de güzeldi bayramlar sevinçti,mutluluktu saygýydý,sevgiydi, birbirine sarýlýp kucaklaþmaktý
günler öncesinden bayramlýk elbiseler,ayakkabýlar alýnýr onlarý bir an önce giyme heyecaný bizleri bizden alýrdý bir zamanlar...
bayram sabahý naðmeler bile güne gülerek baþlardý eski nostaljik radyolarda oyun havalarýyla nasýlda coþardý açýk kapýlardan içeriye çoluk çocuk,komþular eþ dost,akrabalar girer bayram sevinciyle dolar taþardý
bayramlarda büyüklerin elleri öpülürdü küçüklerin gözlerinden verilen harçlýklar ne kadar da deðerliydi paralarý saymaktan keyif alýrdýk senin þu kadar paran olmuþ benim de bu kadar diyerek...
bayram yemekleri börekleri,çörekleri, tatlýlarý,lokullarý zevkle yapýlýr,ikrama sunulurdu
týpký çocuklar gibi, þekerlerden daha tatlýydý bayramlar þimdiki gibi hüzün kokmazdý hiç herkesin yüzü þen þakrak gülerdi hasret kalan yüreklerin vuslat sancýlarý sona ererdi
bayramý vesile bilen küsler barýþýr kin ve nefret gibi kötü duygular hoþ görü ile aþýlýrdý
soruyorum dünya aleme?
dünya mý deðiþti,yoksa biz mi deðiþtik?
gitgide hayatýn tadý tuzu kalmadý!
nerede o eski bayramlar?
hani nerede o eski insanlar?
bizler büyüdük,dertlerimiz büyüdü oyunbozanlýk bile yapamýyoruz hayat denilen bu oyunun içinde
demem o ki...
çocukluðumdu bayram!
annemdi,babamdý,sevdiklerimdi
rahat nefes alabilmekti,saðlýktý
sevdiklerimle geçirdiðim her bir gün benim için bayramdý,bayram!
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ / 13.05.2021 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.