Bir yeni yetme geldi, uluorta bakýndý…
“Merhaba Ustam!” dedi, sokuldu…
“Buyur hele! Can Evlat, candan Evlat…!
“Bi þey diyeceðim de, diyemiyorum heyhat!”
“Sýkýntýn nedir söyle,sakine al kendini, þöyle?
Yürü sözünden özüne, vuralým aynayý yüzüne…
Gücümüz yettiðinde, aklýmýz erdiðince…
Dilimiz döndüðünde, gönlümüz deðdiðince…
Sözünü çýkar aðzýndan can Evlat candan Evlat
Sessizden çýk, demelere gel, hadi artýk , heyhat!”
“Sövmelere kayýt aldým can Usta, candan Usta!
Esin tatilde, þeytan iz sürüyor, bu hususta þair sus’ta!
Þiire soyundum oturdum, yazma kabýzlýðýna tutuldum,
Bir asýr geldi, yazdýðým ancak bir-iki dize, kudurdum!
Nasýl derim bilmiyorum, simit-lahmacun deðil ki bu?!
Öteliyorum gururumu! Soru þu; ‘Sipariþ Þiir’, olur mu?!
“Evlat, gel sokul yamacýma, yanaþ, otur hele…
Nüfus kaðýdým buruþtu da, demedim nafile!
Çapul cebim, onurlu yüreðim,gittim-giderim
Hep insana taraftý yüzüm, yadýrgadý feleðim
Tarlamdan çýkan ekindim, kendimden eledim
Sözümü-Özümü silkeledim,yoruldu eleðim,
Gelmiþimi-geçmiþimi… eksiðimi gediðimi…
Yediðimi-içtiðimi… sev-diðimi- …mediðimi…
Seç-tiðimi- …mediðimi… geç-tiðimi- …mediðimi…
Üzüncümü-sevincimi… sevgimi-nefretimi…
Duygularýmý-düþlerimi-olmuþluðumu –naifliðimi…
Kitabýmý-Kaðýdýmý-Kalemimi…topumu-tüfeðimi…
Altýný yaktým, attým Büyük Usta’nýn kazanýna,ha bire kaynadý !
Kývamýna erdi mi ne? Tadý damaðýmda, piþti piþer..Az kaldý!”
“Sipariþ Þiir, diyordum Ustam, soru buydu, ortada kaldý?”
“Seðirt de bak kazana Evlat,
Oldu olacak, çýktý çýkacak; Az kaldý!”
(Laf aramýzda; Yarým Ömür….?!)
“Ustam, Buradan çýkana kadar senindir þiir,
Elime aldýðýmdaysa Benim’dir/Okur’undur þiir,
Ismarlamadým, ama sundun, emek verdim okudum
Bu sunu da, okura açýlmada deðil midir, Sipariþ Þiir?”
Bir yeni yetmeye, bir Büyük Usta’ya baktým…
Bir aynaya, bir kendime…!
Çaka-kaldým!?
Müjdat Eraslan.