‘Ne Yapsa Yeridir’ ve gizemli Sanduka’sý
Çoktandýr uðramamýþtý Düþevi’ne…
Özler ve beklerdik,böyleydi O, hep aranýlasý…
Son geliþine tarih düþtüðümüz gündür,
Bu sondur; dündür, O’nun, Onlarýn öyküsüdür…
“Ne Yapsa Yeridir” geldi, sanýný-selamýný koydu,
Çýktý huzura, kaþ gözledi Düþevi’ni, ortamýnda O’ydu,…
Kuþanmýþ kimliðini, düþüktü bedeni, hafif silkelendi
Büm-büzülenlere çattý önce, sövdü, öfkelendi
Ortada kabahat mý vardý,iç geçirdi, niye ortam sönük?!
Telaþlýydý bilindik, huy göstergesi iþte dýþa dönük
Anlatýrdý düþünü, düþüne düþeni, düþünden düþerdi ;
Kuþku düþünce bedenine, heyheylenir , basar giderdi…
‘Ne Yapsa Yeridir’in has çocuðu
Sanduka’yý açtý, köstekliye iliþti
Özet çýkarýrdý önce, düþünün izdüþümüne
Havaya girer baþlardý,düþünün bölüþümüne
“Aðýr Abi’ye yazýldý itin kopuðu,
‘Hatun’un ýrzýný fýrtýna biçti
Kanýyordu yüzü, dizi, topuðu
Yamacýma tutundu, þoku seçti”
Rüyasýndan kesitlerin tam yeriydi,
Kurdu yelkovaný, akrebi kovdu, artýk hazýrdý …
Þimdi, düþ kol gezecekti, iþte Düþevi de hazýrdý…
“Yayýndayýz Halkým efendim, sesleyin…
Uyanmalarýn uykusundayým, derin
‘Hatun Kiþi’ düþümden düþtü içeri,
Örselenmiþ besbelli eti,butu, yüreði
‘Aðýr Abi’ zimmeti hatunu, kopuðu,
Kýzýn etini, sütünü fýrtýna biçmiþ
Kanýyordu sütyeni, dili, topuðu
‘Aðýr Abi’ cezasýný kesmiþ…”
Suskuya yazýldý hemen, susmalar ilerliyordu
Düþevi sakinleri þaþkýn, merak her an büyüyordu!
“Eee, ya sonra…?!”
“Ne sonra, hangi sonra,
Ne sonrasý, neyin sonrasý, kimin hangi sonrasý
Þüpheli Hayatlar’ýn öznesidir, özüdür Onlar
Özgürlük, ütopik bir özlemdir, sonun sonrasý
Güneþ doðmaz orda, gece gebeyse, düþer yarýnlar!
Hadi eyvallah!”
“Dur hele, bitir de git, eksik kaldý düþün,
Meraklara gebeyiz þimdi,bizi de düþün,
Filmi kopardýn, sildin bizi, hadi al þiþin
‘Ne Yapsa Yeridir’sin, ne ki baþka iþin?!”
Durdu, Sanduka’sýný araladý, bir kaðýt çýkardý,
Bize doðru uzattý, Sanduka’sýný kapattý, okþadý hemen;
“Düþümden düþen kýza gidiyorum þimdi , kalan son göreve…
‘Aðýr Abi’ taziye yollamýþ, racon böyle, kestiði cezaya Fransýz,
‘Hatun’ Yolcu, ‘Aðýr Abi’ Hancý;ben Mahsus Çocuk, yersiz ve zamansýz!
Arkamdan açýn verdiðim kaðýdý, son düþüme O kýz býraktý; Cansýz…
Sonsuza dek Düþevi sakinleri, artýk Elveda!”
Çabucak toparlandýk; pür-dikkatiz iþte, hadi artýk…
Cümbür cemaat kilitlendik, titrek, meraklý, …açtýk;
“Ne Yapsa Yeridir Dosta;
Doðumum anama hamallýktý
Yaþamam bana
Ölümüm bile hamallýk,
Cenaze alayýna ...
Hep benimle kal!
Düþ Paylaþýmcýn/’Hatun Kiþi’.”
Hýþýmla kayboldu, “bizi de bekle!” diyemedik
Fýrladýk arkasýndan, ancak yetiþemedik
“Ne yapsa Yeridir” ve Sandukasý’ný
Bir daha hiç ama hiç gör(e)medik…!
O kaðýdý çerçeveledik,
Düþevi’ne astýk, tarih düþtük,
Yanýna da resmini iliþtirdik…
“Ne Yapsa Yeridir Dosta;
*Doðumum anama hamallýktý
Yaþamam bana
Ölümüm bile hamallýk,
Cenaze alayýna ...
Hep benimle kal!
Düþ Paylaþýmcýn/’Hatun Kiþi’.
Müjdat Eraslan.
* Güldane Dal’a Teþekkür ederim… Aþaðýda gösterdiðim dizeler, Güldane’nin attýðý bir yorumda kullanýldý, Þair Dostum bir þiirime böylesi bir gönderme yapmýþtý; bu dizelere bakarken, yazdýðým þimdiki þiirime esin kaynaðý olacaðý aklýma bile gelmezdi, doðrusu; ancak, meðerse Esin, bu dizelerin içersine gizlenmiþ, ben de açýða çýkardým ve bu öykü-þiir doðdu!
Sevgili Güldane, ben yazýlarýmý bir solukta yazdýðým için, senden izin almayý unutuverdim, hoþgörüne sýðýnýyorum, bir kez daha teþekkür ediyorum.
“Doðumum anama hamallýktý
Yaþamam bana
Ölümüm bile hamallýk,
Cenaze alayýna ...”