Yürüyorum þimdi karanlýk Ýstanbulun sisli sokaklarýnda. Belki yolun sonunda, Sana varacaðým diye, Umut edip yürüyorum. Hissediyorum senin etrafýnda, Dönüp dönüp duruyorum.
Senle dolu ama bir o kadarda, Senin olmadýðýn yollarda yürüyorum. Þimdilerde düþlerimi, Birazdan Baþlayacak Olan, Gecenin koynuna býrakýyorum. Aðlayan yüreðimin sesini. Kimseye duyurmamak adýna, Sessizce yanýyorum. Kuru bir topraða süzülen, Yaðmur damlasý gibi. Yanaklarýmda iki damla yaþ var.
Ruhum sensizliðe kelepçeli. Sen süslüyorsun hayallerimi. Yüreðimin gücü yok. Bir ömür uzaktan bakmaya. Þimdi senin býraktýðýn boþluktayým. Kimse yakamýyor canýmý. Kimse acýtamýyor Ýçimi.
Ölmüyorum da. Sanki ölüm sessizliði var. Bir buz daðý gibi soðuk bedenim. Susmak istiyorum bir ömür. Ama susamýyorum Ýþte. Kelimelerimle çýrpýnýyorum. Çýrpýndýkça boðuluyorum, Acýlarýmla Denizinin Ýçinde......
Erhan Çuhadar Sabýr Gemisinin Kaptaný Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Çuhadar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.