ÇOK YORGUNUM

çok yorgunum çocuk çok,
öyle uyumak istiyorum ki;
dokuz kapýlý zindandan sessiz,
kör bir maðaradaki karanlýk kadar deliksiz.
uyanmam o kadar da önemli deðil ama
uyanýrsam yine de,
yedi uyuyanlar bile þaþmalý bu iþe...
dinlenmiþ olsun,
elim-kolum, ayaðým-dizim
ancak en çokta zihnim.
bebek gibi duru olsun isterim
ve hiç bir þeyi hatýrlamayayým sonrasýnda.
ne makineler deþsin memleketimin karnýný,
ne kirlensin minik bir dere bile...
hepsinden önemlisi,
kýyýlmasýn memleketimin evlatlarýna
sefaletten yerinmesin hiç bir çocuk.

çok yorgunum çocuk çok,
öyle uyumalýyým ki,
öyle uyumalýyým ki
uyandýðýmda sövmeyeyim bir kere bile.
memleket memleket olsun,
insaný adam,
bu topraklar artýk hain doðurmasýn...
halk baþa, baþ halkýna güvensin
kimse itilip kakýlmasýn.
sevdalýlar olsun çocuk,
abuk sabuk þiirler yazan,
þarkýlardan fallar tutan.
çocuklar olsun neþe ile oynayan,
kurt-kuþ, börtü-böcek bile farklý cývýldasýn,
dað-taþ, köy-kent hayat fýþkýrsýn
haziran canlýlýðýnda.

çok yorgunum çocuk çok,
gözlerim deðil de gönlüm kapanýyor her þeye.
Sosyal Medyada Paylaşın: