ANNECİĞİM

ANNECÝÐÝM
Yusuf Yýlmaz
Soluksuz kaldýðýmda nefesim,
Karanlýðýmda ýþýðým
Dalýmda çiçeðimsin
Seni ne çok severim anneciðim

Tan atarken,
Daha uykudayken,
Saclarýmý okþardýn;
Güneþ gibi kalbime doð, doð anneciðim!

Babasýz kaldýðým zamanlarda,
Göz yaþlarýmý silerdin,
Beni usulca öperdin;
Baþýmý koynuna koy, koy anneciðim!

Askere giderken kulaðýma,
"Ha anan ha vatanýn" derdin, hatýrladýn mý?
Mesajýný aldým aklýma yazdým;
Ellerinden öperim, öperim anneciðim!

Gönlünü dua ile doldurduðunda,
Bana hep tebessümle bakardýn,
Derdime derman olurdun;
Ruhumun ilacý sensin, sensin anneciðim!

Þehitler musalla taþýna konduðunda,
Onlara yüreðinle bakardýn, kaþlarýný çatardýn.
Göðsünün üstünde bir sýzý vardý, biliyorum;
Beni de oraya koy, koy anneciðim!..




Sosyal Medyada Paylaşın: