ÞEREFÝNLE YAÞAMAK Yusuf Yýlmaz Kahpe felek; Ne gönüller yýktýn geldin, Ne yürekler yaktýn geçtin. Ahu zarým durmadan aðlarken, Ne muþtular söndürürsün. Yine de sabrettim durdum. Umut denilen þey Býrakmadý beni. Ay ýþýðý gece gözüme vuran da O ses ruhumda belirdi. “Sabahý bekle Her þey sönse bile Güneþi söndüremezler” dedi Sanki ilahi bir güç idi. Zorluklara boyun eðdirmedi. Ufuk ufuk belirdi gözlerimde ýþýðý, Perdeler indi, Hatýrlattý bana Ýmkansýz devrimleri. Savaþ, en büyük savaþ Ýçimdeki nefsimdi. Aklý olan düþmedikçe acze, Ýradesiyle Kavuþacak zafere. Ýnanmak baþarmanýn yarýsýdýr; Hakkýysa eðer Onu Fizan’da da olsa Elbet bulacaktýr. Zulme karþý Geriye dönüp bakmak Korkaklarýn iþidir. Feda etmelisin kan, Ýcabýnda canýndan, Yüzü ak alný dik Þerefinle Yaþamak istiyorsan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.