Bu Günde Doğdum, Şükür

8 Mayýs 2021

Hoþçakal güzel hayatým hoþçakal dünya.
Çirkin yoktu bende,
Ýyi kötü anlar vardý sadece
Önceleri dert bildim
O, onu demiþ, bu hakkýmý yemiþ üzüntülerini,
Haset edip arkamdan gýybet edenleri,
Yiyip bitirdikleri hayallerimi,
Umitlerime göz dikenleri
Anlayamazdým,
Dümdüz idim çünkü.
Bir insanýn kötü olabileceði,
Bir diðerinin kuyusunu kazabileceði,
Oh olsun diyebileceðini bende cevap bulamazdý.
Günlerce içim erirdi,
Anlayamadýðým nedenleri,
Beni iþ güç edinenleri,
Dert zannedip, haybeye çok zaman eskitmiþim....

Sonra anladým ki;
Herkes iþini yaparmýþ.
Benden her aldýklarý þey,
Kayýp olan parçalarýmý bulup birleþtirmek içinmiþ.
Yani bana hizmet imiþ.
Çok þükrettim sonra buna,
Ýyi ki doðru taraftayým diye...

Ýnsan beþer doðar da,
Zamanla insanlasirmis
Olaylara karþý duruþuyla anlam kazanirmis.
Yanlýþa doðru cevap birtek matematikte olmazmýþ.
Ýnsan eksilirken, yenilirken, bagislarken çoðalýr, artarmis,
Düþmanlarý kaybetti zannederken kazanirmis.
Hazinesi olan insanlýðýný giyinirken çýplak kalmazmýþ.
Madde ile beden doyarken, mana ile ruh doyarmis.
Ýnsaný insan yapan kusurlarý için baþkasý elinden cefa ile arýnýrmýþ.

Bana ikram olurmuþ benden gidenler,
Suret deðiþtirip gelir, benliðimi tamamlarmýþ,
Ne kadar þikayet ettiðim þey varsa,
Özlüyorum þimdi hepsini,
Hem vuslatý hemde özlemlerimi.
Fakat biliyorum ki, geçmiþ gideceðim yerde bekliyor beni...

Her baslayanin biteceðini muþtu zannederdim
Meðerse husranmis yarýnlarýmda,
Kötünün bitmesi sevinçte iyinin de oguduldugu bir harmanmis bu dünya.
Ne kadar cennet ümidim kavi olsa da
Ýþin içinde rizayi kaybetmekte var riskin en korkuncuna talip olmuþ adýna
Akýl ermedi ne yaþadýðýma,
Fikir bulamadým ne yaþamaktan eksik kaldýðýna,
Meðer eksikmiþ, kusurluymuþ bu dünya,
Ayrýlýðý da kucaklaþmasý da...

Bir verse, bin dizermiþ boðazýna,
Hayal kurduklarýný da,
Olsun dediðin ne varsa...

Hoþçakal fanî bedenim,
Keþkelerim, iyikilerim, beklediklerim,
Ukdesi eksik benim, hoþçakal.

Hoþçakal derken ýstýrap var, kelimenin hem baþýnda hem sonunda...
Öyle deðil midir ya,
Olup olacaðý vefasýz dün’ya...

Ne edersem edeyim olmadý, olduramadým,
Musveddesi yoktu,
Tek kullanýmlýktý anlarým,
Gerçi bin yýl yasasanda olmayacaktý.
Kendisi bile bitimliydi dünyanýn.

Umudumuz cennette vesselam,
Tesellimiz adaletinden deðil, rahmetindendir.
Savunmamýz acizliðimiz,
Noksan, kusurlu, eksikliðimiz.
Üç kuruþa dünyayý ahirete deðiþmememiz...

Hoþçakal ukdeleri boðan dünya,
Hoþçakal ömrüm,
Uymuyorum yanlýþa diye kendimle yarýþlarým...

Zehra Asuman
Sosyal Medyada Paylaşın: