Kibir limanından uzak, hakikate çırağız.

Suya düþtü melâmet hýrkasý,
Tüm balýklar býraktý oyun oynamayý,
Tüm ýrmaklarda cesedimin cefasý,
Güneþte bir can sallanýr sefaletimden.
Ne in nede cin geceye inmiyor beyaz güvercin.

Ah..larda dinlendik,
Çýrpýnarak yaþadýk hayata dair gurbeti,
Bir bilinmez kýyamdayýz ensesinde cellâdýn,
Hangi dilden aðýt yaksak hýra yolcusu zamanlara
Siyah hiç bu kadar siyah olmamýþken.

Göðe düþtü melâmet hýrkasý,
Bütün güvercinler dualarý nakýþladý cami duvarlarýna
Bir korku bastýrýldý kimsesizler mezarlýðýnda,
Kibrini yeryüzüne damýtýrken firavun ailesi,
Aþkýn diyarýna misafir edildi hüzün, bir yumak iple,

Ben zemheriyi anlatýyorum size,
Yani domuzlarýn krallýðýný
Güvercinlere sürgün azarlanmýþ çocuklarýn düþlerinden,
Her eve bir tabut denizi sevmeyen kuru iskeletlerden.
Mavilerin derisi soyulmuþ antik bir bahar esintisinden,
Merhaba demiyor sarý lambalar,
Sokaklarýn pis barut kokularýndan.
Varoþlarda bir çay demleniyor yüzümün kýrýþýklarýndan.
Bu kente virüslerini salgýlarken, teri kurumayan gün.

Beddua yaðmursuzluða tutulup aðmýyor üstüne mahþersizlerin.
Sükûta ikamet edip
Muhabbete demirlerken kahýr gemilerini.
Portakal bahçelerine býraktýk isyan.
Neyimiz var neyimiz yok,
Gömdük uçuk dudaklarýna bir çocuðun.
Ey gün seni öperek uyanmalýyým her sabah,
Her sabah avuçlarýmda zincirlenen anýlar olmalý.
Kibir limanýndan uzak, hakikate çýrak.

Sosyal Medyada Paylaşın: