Saatim takılı kalmış zemheride.
Yine þiir yazdým bayým...
Ama sen bunu asla okumayacaksýn!
Çünkü ben sayende oldum
Þiir sarrafý.
Sence bunlarýn hepsi
Kelime, kaðýt ve sözcük israfý.
Sen böyle bir adam deðildin,
Severdin sözcüklerle oyun oynamayý.
Ama deðiþmeyen tek þey deðiþimdir demiþler.
Ne de güzel demiþler.
Sen ilk önce ilk bahar gibiydin
Hayatýma girdiðinde...
Benim ise saatim takýlý kalmýþtý zemheride.
Sayende saatim baharý buldu.
Ama umduðu gibi olmadý.
Sonra yaza dönüþtün, sýcak ve kurak,
Uzaklaþmaya baþladýn,
Gittin gelmedin,
Ýttin çekmedin,
Kaçtýn benden bucak bucak...
Sonra sonbahara döndürdün beni.
Yaðmurlar yaðdýrdýn,
Yaprak döktürdün bir hazan vakti.
Sonra yine zemheri geldi...
Yaþadýklarým, aþkým
Hepsi rüyaydý.
Bu gönül seninle zemheriye de göðüs gererdi...
Ama, yine o zemheride tek baþýna kaldý.
Ona bahar yaþatan adamý,
Baþka baharlar aldý,
O adam da gönlünü baþka çiçeklere kaptýrdý...
Gönül yine zemheri ortasýnda yapayalnýz, soðuk ve ýssýz,
O adam da çok yetenekli bir kaygýsýz.
Eðer yine gelirse o adam,
Bu saf gönül yine ona çiçek açar,
Yine koþar boynuna sarýlýr,
Koþulsuz þartsýz...
Nurdan Kaplan
29.04.21
Bursa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.