Ben hiç bir þey olmak istemiyorum; Hiç bir þey istemiyorum. Ne birinin eþi, Ne birinin aþký, Ne birinin annesi, Ne birinin sýrdaþý, Ne birinin yoldaþý, Ne birinin kýzý, Ne birinin büyükannesi, Ne birinin öðretmeni, Ne de birinin öðrencisi Hiç bir þey istemiyorum... Ben; Hiç var olmamýþ gibi, Hiç yaþamamýþ gibi, Hiç yaþlanmamýþ gibi, Hiç yaþ almamýþ gibi, Hiç günah iþlememiþ, Hiç de dünyaya gelmemiþ gibi, Yeri, yurdu, mezarý unutulmuþ, Yani daðlarda baþý boþ dolaþan Bir yaprak, Bir kurt, Bir tavþan gibi, Yani kýsacasý, Ýnsanlara hiç denk gelmemiþ gibi Bu dünyadan ayrýlmak istiyorum. Sanki bir eþya, Bir bitki, Bir hayvanmýþým gibi... Ben insanlardan çok yoruldum, çok ezildim, Þarap uðruna kendini feda eden üzüm gibi.
05.07 - 14 16.04.21 Nurdan Kaplan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurdan Kaplan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.