UYUDUM UYANDIM ŞEMSİN RÜZGARINDA...

Her þiirin yalnýzlýðý kendine, hafýz:
Hem ben hatmetmedim mi düþ gücümde
Saklý tutulasý gerçekleri
Mademki hibe edendi evren
Heybem bu yüzden mi hem dem
Týklým týklým dolu aþkýn ateþiyle?

Þems’e öykündüm bir gün
O gün öldürdüm de nefsimi
Yaþ aralýðým on on-iki
Mevsimlerden yazdý ve kursaðýmda bir lokma ekmek
Havadisiydi cihanýn
Elbet kat çýkacaktým ben içimdeki masum mevsime.

Lanetti giyinen iblis
Bilemedim de kim söyledi doðru kim yalan
Lakin asla þüphe dahi etmeden
Kimse inandým karþýmdaki
Bildiðimse bendim yine bana yanýt veren.

Þems’in rüzgârýna kapýldým son zamanlarda
Aþktý þiarým
Aþktý benim yalnýzlýðým
Aþktý da kalabalýk yüreðim
Ýkilem yüklü mizacým
Elbet tek tapýndýðým güzel Rabbim.
Güller derledim her mevsim
Þirindi yapraklarý
Kimi kan damlatan kýrmýzý
Belki de fazla asiydi pembe gülün mizacý
Maviden gözleri gök kubbenin
Hep de inanmýþtým içinde yaþardý Tanrý
Ve baþým her sýkýþtýðýnda
Gözlerimi diktiðim kar beyazý bulutlarda
Yaþadýðýmý tahayyül ettim çekinmeden
Asla yüksünmeden aðladým da hüngür hüngür
Ta ki bir gün ansýzýn alay ederken eþrafým
O gün bu gün sessizdir gözyaþlarým.

Kapýldýðým þu rüzgâr
Kaybolduðum yamaç
Týrmandýðým dað
Elbet sýrtýmý dayadýðým çýnar
Hepsi Ýlahi Kudretin mucizeleri
Nasýl ki ben hala ayaktayým ve dimdik
Artýk ne alakasý varsa,
Hep mi gülerken aðlar insan?

Rengim beyaz ve pembe:
Yemin ederim yemin ederim
Omzumdaki melekler de þahit tinime
Makberim çoktan döþendi
Matemimse yorgun bu aralar
Azýcýk mutlu olmaya ihtiyacým var
Mealim mi?
Ah, nereden baþlasam nereden?
Yetmez sayfalar ve parmaklarým ve yüzüm gözüm
Bak, bak aþk ile mürekkep içinde.

Bense sehven ölü
Bazen dirilen bir hüzünden
Ýnþa ettiðim yeni bir ömür
Gurur duyduðum kadar atimle
Ve kökümle ait olduðum
Rabbin bahþettiði güzel ülkemde
Yaþamanýn verdiði güven sayesinde
Telaþla seviyorum evreni
Dünden beri sürüklendiðim her mevsim her resim
Hala kovamadým içimdeki mýzmýz çocuðu
Görünen o ki;
O illa ki benimle ezelden ebediyete
Edebimle yaþamanýn da kendisidir.

Ne zamanki yüklensem kendime
Daha da coþan yüreðimle
Kefilim iþte içimdeki Þems’e
Daha da yolum var hidayete
Ýzninizi da almadan sevdim hem ben:
Tüm nesli, evreni
Aþkýn kýyýlarýnda vuran özlemle
Öznemi de saklamadan sekerken bir yürekten diðerine
Artýk nasýl sýðýyorsa koca kâinat ufacýk yüreðime.

Þems’in rüzgârýnda uyudum uyandým bu gün
Yarýnlara kefildir güzel Rabbim
Bense içimdeki mevsime ve çocuða
Sevmeyi sevdiren Rabbime sevdalý ta ezelden
Her müþküle düþtüðümde
Baþým da asla düþmeden önüme
Sadece O’nun katýndadýr boynum kýldan ince…


Sosyal Medyada Paylaşın: