ben, onu rüyalarda görürdüm bir kibrit alevlenirdi, bir serçe çýrpýnýrdý, ben beni ateþe atardým.
ben, gündüzü sokak lambasýnda, uyandýrýrdým, geceyi aylý yýldýzlý yorganlara sarardým yine yeniden bir ürperti ciðerimde titrer, mum olmuþ içim , bir yanar, alev alev bir söner, tuz buz saramam , saramam bir yýldýz yorgana, bir umutlu yarýna,
rüya mýydý hülya, yalan mýydý dünya, hepsi hepsi, bahar gibi mevsimi, sýla gibi özlemi, gurbet gibi yadý, içimin içine sokan, göz yaþlarýmla sulayan, gecesi gündüzüyle büyüten, bu ciðer, bu hafýza, bu almanak, çevir çevir oku, ne bahar biter, ne sevdalar, ne de gurbet, gurbet nerede, sýla nerede, ne sen sor, ne ben söyleyeyim, özü sözü, solunun atmadýðý her yer sýlasýna uzak her yer yerin tabanýndan, göðün tavanýna kadar her yer, gurbet... gözün gözüme deðse , o kýta, bu kýta sahanlýðý, keþfedilmemiþ uzay boþluðu dahil her yer, her þey , “ sen “ eþittir “ sýla “ Sibel Karagöz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.