AŞKIN MAHCUBİYETİNDE...

O haletiruhiye nükseden
Karanlýðýn þerrine deðil
Yalnýzlýðýn kýblesinde dokuduðum her an’ý
Saklý tuttuðum bir hikâye gibi
Gönlün tarifesinde eskimeyen bir ilah iken
Aþkýn þaþalý mahcubiyetinde
Yudumlarken günü
Devindiðim ne ki,
Bu aþkýn tecellisine diktiðim bir yama gibi
Ötelenen her hecede saklý.

O rivayet
Elbet yere göðe sýðmadan severken
Ýkbalin devindiði þu yerküre
Bense metruk bir hecede saklý tutarken
Sýrlarýmdan sunduðum bir giz gibi
Belleðimde kayýtlý koca ömür ölümsüz mazi
Hýrpalandýðým yetmedi mi?

Sevecen sesinde
Yalnýzlýk kadar makul ve sessizdim hem bir ömür
Kaderin istiflediði her renkten
Ýnþa ettim bu aþký
Sadece kýblem ve kubbem ve mahzenimde
Dolunaya kat çýkan binlerce yýldýzdan
Bir demet derlediðim sessizce.

Aþkýn kýyamet öncesi feveraný
Gönül gözünde sökün eden her ýþýk ve vaveyla yüklü
Matemin de örtüsünü çektim ki öylesine üstüme.
Nazenin bir seyyah
Nüktedan bir kelam
Selamýn örtüsünde saklý aidiyet
Oysaki asýlsýz bir mutluluktur peþine düþtüðüm
Hüzün kadar sýrnaþýk o ölümsüz hece.

Kekelerken yerli yersiz
Elbet severken nasýl da pervasýz
Bir türbülans ki
Mevsimden düþen güneþ gibi
Aslýnda aþkla ihya olan evrenden
Firar etmenin ta kendisi idi
Seni sevmek ötelendiðime binaen
Sebepsizdi benim acýlarým ve hüzün deryam
Sancaðýysa yalnýzlýðýn
En dik baþlý hece elbet geviþ getiren gecede
Saklý bir büyü gibi

Busesi konmadan ölümün tinime
Solmakla iþtigalim iþte
Yazdýðým her þiirdir adaðým
Rengimle yanarken her kývýlcýma
Esir düþmenin meali
Sebepsizken içine düþülesi
Belki de gözünden düþmenin vebali
Ölümü dilediðim her þiir öncesi
Sadýk kaldýðým kadar aþka ve sevgiye…

Sosyal Medyada Paylaşın: