BORCUM VAR

Yazan kalem yaz diyense yüreðim;
Ne yalan borcum var heceye benim…
Güneþ doðmaz olmuþ yýllardan beri;
Ne yalan borcum var geceye benim…

Söndürür kandili birazdan þehir;
Ömürlük sanýrým verdiðin tehir;
Yudumlar zýkkýmdan lokmalar zehir;
Ne yalan borcum var mezeye benim…

Bir anka kuþuyum doðarken külden;
Tuz bastým yarama ne gelir elden;
Menekþe gözleri bakýþý gülden;
Ne yalan borcum var laleye benim…

Sahipsiz yaþlara yurtlarým baki;
Yaramda oynaþan kurtlarým baki;
Kimseye düþmemiþ dertlerim baki;
Ne yalan borcum var çareye benim…

Geleni olmadý, kapandý yollar;
Büküldü bilekler kýrýldý kollar;
Yýllardýr çýkmadý bakýlan fallar;
Ne yalan borcum var kahveye benim…

Bir veda þarkýsý dudaklarýnda;
Ne arar gözyaþým yanaklarýnda;
Gezmekten yoruldum sokaklarýnda;
Ne yalan borcum var caddeye benim…

Hercai kelebek elime konsun;
Ýsterse alkýþlar deliye dönsün;
Kapansýn perdeler ýþýklar sönsün;
Ne yalan borcum var sahneye benim…

Ali ALTINLI – 21.04.2021
Saat: 00:11

Sosyal Medyada Paylaşın: