Gecenin en koyu renginde yaðýyor üzerime, yokluðun. Çaresizliðimin þiddeti çatýsýný savuruyor düþlerin. Sabrediþlerin sýnýrýnda, yankýlanýyor bu gece Yaþanmýþlýklarýn öfkesi. Kimse duymuyor belki benden baþka. Çýðlýk çýðlýða vuruyor. Baðýra çaðýra yaðýyor bu gece þehre; Aþk, acý, piþmanlýk ve keþkeler...
Emel Ýpek Yeþil
Sosyal Medyada Paylaşın:
emelipeky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.