AŞKIN VE YALNIZLIĞIN KABRİSTANI
Ölüme kafa tutan yýlan gibi týs sesinde gizemin
Þehrin ateþli surlarý þehvetli denizin martýlarý
Mesken tutmuþken ruh ikizim Ýstanbul’u…
Kanaviçeler ördüðüm lanetin ta kendisi
Semiren yalnýzlýðýn detone sesi
Ölümün de kýblesinde
Sancaðý mý ölülerin þerh düþmüþken kayýp adrese.
Mýntýkasý yoksunluk.
Kör noktasý evrenin
Saten yollarýnda þehrin hala gölgesine âþýk
Bir ölümlü gibi
Ne resmettiðim
Ne de recmi ile eþ tuttuðum bir þiire meyledip
Gecenin güvertesinde
Sefasýný sürdüðüm kim bilir kaçýncý hücre hapsinde evrenin?
Lal notalar.
Bemol.
Fildiþi tuþlarýnda antika piyanomun
Belki de çarmýha gerilen renksiz duvarlarda
Asýlý bir resmin ölü simasýna tanýk
Aþk gibi
Kimse sevgiyi merkezine oturtup da hayatýnýn
Deforme olmuþ bir kumaþta
Kaskatý kesilen ölümlü bedenin infazý.
Sayýyorum o zaman.
Baþtan sona asla.
Asal bir sayý olmamýn ise kime zararý varsa.
Asil bir aþk mý?
Asi bir yürekten dökülen rüzgâr ve müridi
Nice yapraðý da asarken tek tek çamaþýr ipine
Bol keseden yýkadýðým harflerde solgun mizaçlar.
Ýmleci kayýp þehrin ve þiirin
Zangocu çoktan firar etti karþýdaki kilisenin
Hala mý ümit var, Tanrým?
O zaman son bir þans ver bana ki yeniden doðmalýyým.
Ve iþte baþa döndüm
En baþa
Annemin içinde saydam bir kafeste
Asla çýkarmayacaðým baþýmý dýþarýya
Hem daha kaç kere ölüp doðacaðým küllerinden
Ýçimdeki asanýn sebili gibi
Duygular coþtukça
Þehla gözlerinde evrenin
Kayýp bir lahit gibi
En çok da aþkýn ve yalnýzlýðýn kabristaný gibi…
Hey, sen dostum?
Kolaysa bas tetiðe
Yetmedi sallandýr o gergin ipte
Ben Tanrýnýn sevgili kuluyum
Ölmek yazar boynumdaki zincirde.
Bir muska bir hatýra bir de zabýt memuru
Kanayan parmaklarý ile alýrken ifademi
Varsýn geç kalayým içimdeki düðüne
Bir cenaze bir de düðün
Ýkisi de beyaz
Ýkisi de kör düðüm.
Ölümün minvalinde doðmaksa acýnýn
Teþrif ettiði her açýda
Solmaksa gün ýþýðýný da yok sayýp
Topa tutulan þu mahþeri kalabalýk:
Hey, bayým azýcýk çekil de seyredeyim son kareyi
Ýçinde bir ben bir de hayal teknem
Çoktan su alýp da batmýþ da yoktu madem haberim
Ýlahi esinti ile meþk eylediðim
Günün de zaferi elbet
Ve iþte son sahne
Gel gör ki ben hala baþrolde sahnedeki melodi
Çoktan uðurlarken beni
Ve çal kemancý sen de çal
Çalmadýðýn neyse iki elim yakanda her iki cihanda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.