Kirli sakallarýna sevdasýný asarken ölmeyi seven çocuk
Zaten hiç bir kelebek, kanatlarý pembeleþerek uçmaz
Lejyoner yüzlü küçümsemelere aldýrmadan selamlaþýrýz,
Sokak çalgýcýlarýnýn fakir ezgileriyle
Ýnanmadýn mý,
Sana merak etme demeyi ne çok isterdim
Bu akþam üstü,
Tebessümlerin masum olmadýðýný mezar taþýnýn kulaðýna fýsýldayarak
Bütün günahlarýmý göðe açýlan avuçlarýmla yüzüme sürmekteyim
Beþ sene önce ciðerlerime çektiðim sigaranýn dumanýný
Maalesef þimdi öksürmekteyim
Gökyüzünün mavisine astýðýn yaðmur tanelerinin,
Ayak ucundan alýp tabureyi
Nisan kokulu cemreler kucaklayýp indireceðim yaðlý urganlardan
Haydi, baþý göðe yükselirken ayaklarý yerden kesilen çocuk
Doðmadan önce demlediðin tavþan kaný çayý þimdi yudumlayarak
Hikayelerimizi ilk aþkýmýzdan baþlayarak konuþalým
Bilahare sen benim borçlarýmý ödersin,
Ben ise ilk fýrsatta sana asýrlar öncesine ait yalan yanlýþ masallar anlatýrým
Son bir kez bari reis deseydin,
Yahut vedalaþmadan gitmeseydin
Sahip çýkýlmasý zor emanetlerin varmýþ
Ha unutturmadan vaktidir dediðimde rüyalarýma gir usulca
Küsüp gittiðin sokaklarda adamým diyenlerin adamlýðýný sattýðý
Pazar tezgahlarý kuruluyor artýk
Nisan yaðmurlarý ismin gibi kokuyor
Bilirim, sen de gizlerdin göz yaþlarýný görmesin diye sevdiðin o kýz
Bir feride türküsü patlatýversek kafasý güzel kutup yýldýzýnýn gölgesine baðdaþ kurup
Ya da gök ekinin bir mýzrak gibi dikiliþini anýmsatan
Yüreði kabarýk asya kokuþlu bozlaklar sürsek gönlümüzün nasýrýna
Yine þiir yazarak yýkardým teneþirde gözlerinin kýrmýzýsýný
Acýlarýmýzý kefenlemek sana düþüyor çocuk
Anlýyorum galiba,
Ýzahsýzsýn, niye zamansýz gittin sorgusunun üstüne üstüne diklendikçe,
Geç kalmýþlýðýma küfreden kirli sakallarýn üþüyor
Baharlar cemresinin elini býrakmýþ olabilir,
Olsun, eylül sarýsý yapraklar dalýndan küfreder gibi düþüyor
Sen yine bir çay koyarsýn,
Ben ay ýþýðýnýn dudaðýna sarma tütün iliþtiririm
En ýssýz mezarlýða sýðýnarak doyasýya öksürürüz
Görüyorsun biliyorum,
Yaðmur tanelerini bulutlara asan çocuk
Kaç kez yoruldum bilmem,
Kaç sefer bükülmüþ boynumun uykusu geldi,
Aðlayýþýmýzýn diz baðý çözülse de zamansýz,
Her astýðýn yaðmur damlasýný kucaklayýp her seferinde ipinden indirerek
Kýrmýzý göz bebeðine usta iþi bol kafiyeli þiirler yazacaðým
Olabildiðince beyaz güvercin kanadýnda sözleþerek görüþelim
Bozkýr, kýsa saplý bozlaklar gibi atsýn ceketini omzuna,
“ Bugün ayýn ýþýðý
Elinde bal kaþýðý
Yine nerden geliyon da
Mahlenin yakýþýðý “
Dedikçe, daldýðýn uykularýn yakasýný toplayýp
Ölümü ya alnýnýn çatýndan vurarak öldürelim
Ya da bildiðimiz bütün rajonlarýn elini öptürüp,
Elalemi, tütün sarýsý saçlarýmýzýn musalladan ürken titreyiþine güldürelim
Gelemeyecek gibiysen haber sal,
Ayný suçtan hüküm giyerek tereddütsüz atarým postumu,
Onurlu adamlar koðuþuna
Mutlaka, gökyüzünde salýnan o baþ ucuna merhametli bir anne eli deðdirmeliyim
Üç adým voltasýnda kehribar kokulu çocuklarý koþuþturalým,
Hiç doðmayan güneþimizin sývazlayarak sýrtýný
Ýntiharlar gündüz uykusuna yatmýþken
Tandýr buðulu sevdalar,
Göbeði kesilmemiþ bir bebek saflýðýnda emzirilmeyi bekler
Söyle çok mu acelen vardý,
Korkusuzca gönlünü urgana uzatan çocuk
Kýzarsam, gökyüzüne çatma kaþlarýný
Çünkü, bizim semtimizin gökkuþaðý tütün sarýsýnýn bütün tonlarýný sever
Bir de farkýna var artýk,
Seni duasýz býraktýðým gün þiirlerim anlamsýz bir intihara sürüklenir
Üþümüþ bir sala diyetine yýldýzlarý sohbetsiz býrakma
Ekmeðimizi bölüþtüðümüz helal sofralarýn üstüne yemin olsun ki
Ve, dudaklarýmýn acýlý kývrýmlarý tuza hasret kalsýn ki
Her rüyama geliþine ceplerimi son kuruþuna kadar boþaltýp,
Tandýr sýcaðýnda ýsýtacaðým üzülme diye duyduðun tüm martý çýðlýklarýný
Unutmuyorum,
Söz olsun, sana söz
Unutma,
Gökyüzü herkese eþit gülümser çocuk
uytun ....