İSMİNLE YAŞA...

Yalnýzlýðýn kýblesinde saklýydým bir ömür
Sancýlý rüzgârýn da eþkâlinde yanýk sesi türkülerin
Meali hiçlik olan þiirler diktiðim
Mevsimin aruz vezninde saklý bir yapraktan öte
Üþüyen ellerime yaðan kar tanelerinden nasiplendiðim
Irký olmayan bir acýydým
Mevsime þapka çýkarttýðým
Lakin sýrtýmdan çýkarmadýðým hüzün hýrkam…

Söküklerinde ömrün
Sinmeden ve yaþadýðým günün de peçesinden sarkan
Bir arazdým
Bir yaraydým büyümesinden haz ettiðim
Yamaladýðým kadar göðü
Gümbürtüye giden mutluluðun da firarisi bir heceydim…

Kimi, aþk diye düþmüþken yola…
Kimi, Gül diye çaðýrýrken adýmý
Tehir ettiðim de hiçliðim
Teyit ettiðim içimde sönmek bilmeyen ateþin
Feveraný
Hatta tek tek kývýlcýmýný
Sokarken içimdeki aydýnlýða
Büyüse de acýlarým
Açýsý olmayan þehirlerin
En çok de Ýstanbul’un müdavimi bir þiirdim

Gazabýndan korktuðum kadar
Aþkýna talip ve müptela
Rabbin tanýklýðýnda sürüklendiðim ömür
Denen güzergâhta
Býçkýn ve de þiþkin bir rüzgârdým sözüm ona
Ýçin için esen
Yalnýzlýðý ile üþüyen þiirin de
Dizelerinde yaþayan bir heceydim herkesten de öte.

Gaipten gelen coþkum
Bitimsiz nazým, niyazým
Çöp bacaklý resimlerde
Hala çocuk kalabildiðim
Hala masumiyeti savunduðum
Savrulduðum kurak topraklarda
Aidiyet duygumla sorgulandýðým
Nihayetinde kendimi, Rabbim bulduðum
Afaki bir mutlulukla
Yýldýzlarýn kýrpýk kuyruðunda
Kimi zamansa Yýldýz olmayý reddettiðim…

Adýnla yaþa demiþti madem bana Rabbim
Mademki babamýn koyduðu isimle
Yaslayacaktým sýrtýmý Mevla’ma
Çýnarým göçse de seneler evvel
Rahmetin ve sevginin kucaðýnda doðmuþtum ben
Tefe koysalar da beni hem…

Rengimle mahcup
Aþkýmla mecnun
Yalnýzlýðýmla serkeþ bir meczup
Gölgelerden haz etmediðim kadar
Ýnzivada geçen ömrüm ve kýblem
Mademki ol, demiþti Rabbim:
Defalarca doðdum ve öldüm ben
En çok aþkýn renginde
Saklý bir matem
Ýçimdeki bitimsiz meltem
Ve en mahrem gölgeydim
Tek tanýksa Rabbim…



Yýldýz Gülüm

Sosyal Medyada Paylaşın: