Geceye döktüðüm dert havuzunda boðulurken Gündüzün ýþýklarý içerisinde kayboluyorum, Hayata dair heves ve azmimi tüketmiþken, Ölüm kokusu alýyorum, Ahenksizliðe sürdükleri tramvayýn Sürekli yolcusuyum. Sona yaklaþtýðýný hisseden bir kaplumbaða gibi, Yavaþ yavaþ çaresizleþiyorum... Satýrlar doðrarken kemiklerimi þimdilik yazdýðým bu son yazýyý hiçsizliðe armaðan ediyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
aytekinmertclk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.