Gelincik bitkisi
þiir iþte daha ne olsun birçoklarýmýzýn sýrlar haznesidir
oysa varlýðýmýz eskittiklerimizin yenilenme çabasýyla
zaman ve mekandan ayrý düþmüþ hislerimizin çýðlýðýna bakar
baban ölmüþtür misal annen hatýrlamaz olmuþtur onu öldürdüðünü
yolunu ararken kadim þehirler atlasýnda kaybolmuþtur gezginler
çocuklar gibi aðlayan pirifaniler siz gelin yamacýmda durun
demirle dövülen kadýnlar evlatla övünen analar geçti gitti buralardan
ölümcül yaralar açan o týlsýmlý sözlerinizi
derinine uçurumlardan bakan gözlerinizi velhasýl
bize bundan sonrasýnda da kurtuluþu vaat eden
göðüslerinizdeki gelincik bitkisi sütüyle öleceðimiz
dudaklarýmýzdaki o eski ahitler kadar hakiki
analarýmýz bacýlarýmýz kýzlarýmýz siz kalýn aðulu ballarýmýz
ne biz sizi yaþatabildik bu manada ne siz yaþamaktan yana oldunuz
yaralarýmýzý saðaltan otacýlar çoktan kendilerini vurdular
yaðmur sonrasý çýkan zehirli mantarlarýn altýnda kalmýþ saf beyazlýk
çiziyorum her anýný zamanýn uykum geliyor uykuda nasýl
sen de hala o eski çocuksun gençlik parkýnda düþüp dizlerini kanatmýþ
ellerini kaybetmiþ annesinin bir tanesinin iftiralarla dolu hayatý gibisin
aniden bastýran yaðmurun huzurumuzu bozan o çamuru da olsan fark etmez
ayrýlýk iklimi bu mevsim bir çoklarýmýz için biliyorsun mahkeme duvarý
aþk camdan bakan arap kýzýnýn koca dudaklarýnda öldü artýk
biz ise kýrýk pencere pervazlarýndan fidanlýklara hevesli
mezar taþlarý gibi bakýyoruz gök yüzüne bunlar ölü bunlar ölümlü
bunlarsa hiç bir þeyden habersiz susuyorlar diye diye
bu sebepledir ki bir gelincik bitkisisin sen yaralarýndan afyon ürettiðim
her hatýran bir baþka zulüm her anýn ayrý bir sefalet
bahar geliyor diyorlar umurumda deðil uykum var benim beni affet
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.