SENDEN SONRA
Senden sonra güneþ kaç defa doðdu, kaç defa yitip gitti ufuklarda bilmiyorum… Gün günü kovaladý, göz açýp kapayýncaya kadar hýzla geçti seneler. Sonra silindi gülüþünün sýcaklýðý solarak. Zaman eskitti dünyayý, aklar düþtü saçlarýma. Görsen ne çok deðiþtim, eminim tanýyamazsýn. Yaþamýn hüzünlü yaðmurlarý nedense hep beni ýslattý. Üþüdüm, titredim, unuttum…
Unuttum.
Senden sonra unuttum birçok þeyi. Gözlerinin rengini unuttum mesela, gülünce gül gibi açan gamzenin yanaðýnýn hangi tarafýnda oluþtuðunu. Ellerinin sýcaklýðýný, soluðunun ýlýklýðýný, bakýþlarýnýn içtenliðini… Sonra koþuþumuzu sokaklarda.
Sokaklarda.
Senden sonra bu þehrin sokaklarý eskisi gibi sen kokmuyor… Ben yine yaya adýmlýyorum kaldýrýmlarý. Yine toz kaldýrýyorum yürürken, saða sola çatýyorum. Çingene kýz, karanfil almýyorum diye durmadan küfrediyor bana. Yine koþuyorum, ama tüm trenlere geç kalýyorum nedense. Nedense istasyonlar karanlýk ve soðuk. Yaðmur, çamurlu yaðýyor bu kentte. Bu kentte çiçekler zehir kokuyor. Zaman hýzla geçiyor ne çare…
Ne çare.
Hükmüm geçmiyor giden günlere. Durup sadece bakýyorum ardýndan anýlarýn. Yakýndýðýmý sanma ama yaþamdan… Sevdim, üzüldüm, umutlandým, sevindim. Her duyguyu tattým, ne varsa. Sen hep hayatýmdaydýn… Hayatýmdaydýn ama düþüyordum.
Düþüyordum.
Tutunmak için uzandýðým dallar ellerimde kalýyordu. Vurgun yiyordum durgun sularda. Ah nedense, sen hiç anlamýyordun beni, anlamýyordun yüreðimdeki yangýný. Ben þizofreni yanlarýný sevdim en çok. Çünkü ben de biraz deliydim. Bir sorsan sokak taþlarýna, deliren duygularýmý ah. Kaçtým, iki yüzlü yaþamýn sahte gülücüklerinden. “Dostluk” üzerine yapýlan söylevlerin içtensizliðinden. Kaçtým, sýðýnmak için.
Sýðýnmak için bütün boþ kucaklara… Özlemle sarýldým ýþýltýlý gözlerine yalnýz kadýnlarýn. Karanlýk kuyulara düþer gibi sarýldým her birine. Sonra seni gördüm onlarýn gözlerinde. Çocuksu bir tavýrla sokuldum yanlarýna. Anladým, yaþadýklarýmýn hepsi düþtü… Çünkü seni gördüm onlarýn gözlerinde. O kadýnlarýn gözlerinde gördüðüm sen cam kýrýðý olup battýn yüreðime. Bir renkli kelebek oldun sonra, Sonra kanatlarýn yaladý soluðumu.
Senden sonra uykum gelmiyor…
Zamansýz ve umarsýz…
Umarsýz koþuyorum peþinden kelebeðin.
RIFAT MERTOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.