GÖZDEN DÜŞEN BİR YAPRAK MİSALİ...

Sökün eden gecede buldum kendimi
Yitimlerin telaþýna yenik düþtüm
Hali hazýrda sevebiliyor olmanýn da maðduru iken
Ýçimdeki iklimde saklý
Ah, kendime ve aþka ettiðim sitem
Gel gör ki aþk körü idi insanlar
Renklerdi solan en çok da beyazý çalan
Gök mavisi gözlerinde ufkun
Aþka açtýðým kanatlarýn
Çýrpýþan yürek sesinde kanadýðým kadar
Müsaittim dert yüklenmeye.

Bir yük deðildi aþk
Bir mülk ise asla deðil
Tembihliydim üstelik büyüklerimden
Aþkýn saltanatýný sürdüðü þu gezegende saklýydý
Bitimsiz inanç ve saygý
En muteber duyguyu kollayan ve kodlayan gözyaþý
Naif bir rüzgârla seviþen
Kopuk yapraðýmda koruduðum Ýlahi bir meltem
Gönül kapýmsa ardýna kadar açýk
Semazen yüreðim tavaf ettiði kadar…

Kantarý yoktu iþte özlemin
En çok da hýrpani düþlerin kýrbacýna tanýklýðý mevsimin
Nisan gibiydim pembe
Niþanýydý ömrün elbet en yüksek mertebe
Aþk ile tokalaþan ruhun en fevri sesi ile
Söküldü dikiþleri yüreðimin
Sökün eden aþka karþý gelemediðim
Lakin layýðýyla ve sessizce sevmeliydim.

Rengi olmayan bir düþ’tüm
Bir düþtüm ki aþka
Kayýp rotasýnda gizemin
Tahayyül edebileceðimden de öte
Önsezilerimle irkilen mevsime
Kanat takýp da yüreðime
Fora, dediðim küpeþtesi üzünçlerin
Her halükarda ýssýzdým ve sancýlý
Gel gör ki bir sanrý deðildi aþk
Ta ki; aþk olsun diyen evrene
Son kez el sallarken
Gecenin ipek teninde kayan bir yýldýzým
Belki de gözden düþen bir yaprak misali
Hüzün ve özlem olsa da aþkýn meali…

Sosyal Medyada Paylaşın: