Fernando'nun Kurtuluşu

Faylarý gerilmiþ bir yelkenim ben.
Ama sadece denizin dibinde yaþarým.
Yeryüzü boðar karanlýða beni...
Çalar benden erdemlerimi.
Fakir bir yolcu gibi kaçarým sizden.
Hayýr, daha çok kendimden.
Perilerle iþim yoktur;
Kuþlarý severim ben-
Kuþlar, evet kuþlar...
Onlar ki, her türlü eseri tanýr...
Peri masallarýna ihtiyaç duymazlar.
Bir kýþ günü bile.
Fernando, üç direkli yelkenlisini, denize indirdiðinden beri...
Ayçiçeði tarlasýný unuttu.
Rotasýný, güneþten çevirip, kuzeye yöneltti.
Ben, ben Fernando’dan, daha sefildim.
Kýþ tarlasýný asla terk etmemiþtim.
Elbette kuþlar yüzünden.
Kuþlar, evet kuþlar, ben kuþlarý hep sevdim.
Faylarý gerilmiþ bir yelkenim olsa bile.
Ýþte bu yüzden sevdim onlarý.
Kalbim, onlarla birlikte ölmesin diye.
Çünkü insanlarýn hançerleri, oklarý, ve kýlýçlarý vardý.
Benimse sadece kuþlarým, bir de sefil zenginliðim vardý.
Bunlarý kaybetmeyi asla göze alamazdým.
Bu yüzden; yazlarý denizin dibinde, kýþlarý ise, kýþ tarlalarýnda geçiririm günlerimi.
Anlayacaðýnýz ben, bir Fernando, olamadým.
Ne yapalým, ben de buyum iþte;
Kuþlarý olan, sefilliðini öven, aþkýna hep uzaktan bakan, bir garip adamcaðýz.

Meral Meri /Söðüt Aðacýnýn Gölgesinde / Fernando’nun Kurtuluþu
Sosyal Medyada Paylaşın: