Yoksuldu kendi, nefsini yendi, Yaktý kalbini aþkla; þiir eyledi dilini Yar etti sevgiyi; düþman kýlýp nefsini Yaþarken giydi kefeni, zerrede gördü evreni, Yunus’tur “ömür üç günlük mola” diyen
Aþký öðretirken her daim tevazu içinde Dinmez ateþler yüreði içinde Sayýklarken sevdiðini “Leyla Leyla” diye Bilir miydi yolun sonu Mevla diye Ol Fuzuli’dir “aþk her þeyden evla” diyen
Asýlýrken daraðacýna dostunu özleyen Þahýnýn yolunu ömür boyu gözleyen Ser verse de doðru bildiði yolu izleyen Derdini sýrrýný el-âlemden gizleyen Pir Sultan’dýr “yol her þeyden âla” diyen
Göçer oldu gönül Karac’oðlan eline Uðradý sazýyla nice Anadolu yoluna Düþtü güzel sevdi diye âlem diline Dertli dertli vurdu sazýn çevik teline O tellerdir “sazýmda Hak yâre sala” diyen
Sýzým sýzým sýzlarken yürekte yaralar Gönül kuþu hep güzeller ardýn kovalar Yanýk sesi viran gönlünde aþký mayalar Yeter mi aþkýn ifadesine divanlar, sazlar Ol Dertli’dir “herkes sevdiðini bula” diyen ................
Muharrem Delibaþ Sosyal Medyada Paylaşın:
küntagsu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.