İNSAN OLMAK (3)

Ýnanmýyacaksýnýz ama, anayým,
hem erkekten hemde kadýndan yanayým,

Siz inanmayýn bana;
Kare-kare
fotoðraf çekerim mýsralarýmda,
belleðinizde birþeycikler kalsýn diye.

Ýnanmayacaðýnýzý bile-bile
ben yine;
“Erkek olarak eksiðim!” derim,
yoktur kadýnsýz hiçbir iþlevim.

Ýnanmayacaðýnýza emin olduðum halde
yinede söyliyeyim;
“ Ben þip-þak-objektif olan bir þiir makinesiyim!”
Bellek ile gözle,
Hatalý, yanlýþ, eksik ve geçmiþ zamaný yakalarým,
onlardan güzel duygulu, unutulmaz-anlý gelecek yaparým.

Bana Ýnanmadýðýnýzý biliyorum,
yüz ifadenizi harflerimin arasýndan görüyorum;
Kimi þaþkýn, kimi kýzgýn, kimi alaycý, çekimser yada çekemeyen,
ama yinede düþünen ben;

“Ýnsaným.(*)
Hayvandan, bitkiden tek farklý yaným;
Düþünmek, ileriyi görmek, adil ve uygar olmaksa eðer,
bence bu fark düþünülmeye deðer.”

Ýnanmýyacaðýnýzý bildiðim halde
kendimi burada veriyorum ele;
“ Kara Zurna’dýr adým,
Yalnýzca bir insaným;
Hem erkeðim, hemde gay,
kadýn yada sevici olsam ne çýkar?

(*) Yana yatýk/italik satýrlar ÝNSAN OLMAK (1) dizelerinden alýnmýþtýr.


Sosyal Medyada Paylaşın: